nakakamiss!
Thursday, October 15, 2009
Monday, October 12, 2009
Buhay May Asawa...
Hindi pala madali...
Oo, alam ko na nuon pa na ang pag-aasawa e parang sugal. Sumusugal ka naman talaga eh. Narinig ko na rin hindi lang sampung beses na ang pag-aasawa e hindi parang mainit na kaning isinubo na pwede mong iluwa pag napaso. Narinig ko na rin na ang pag-aasawa e hindi madali. Hindi lang puro saya, may hirap din. Oo nga.
Sampung buwan na kaming magkasama ng asawa ko. Ngayon ko lang napatunayan na totoo palang babae ang nagdadala ng relasyon. Hindi ko nilalahat. Pero sa kaso ko, oo, babae ang nagdadala ng relasyon. Ako. Kung ako siguro e "nagger," malamang matagal na kaming naghiwalay ng asawa ko. Kung ako siguro e hindi marunong magparaya, malamang wala na ako dito sa bahay namin.
Ngayon ko pa lang nadidiskubre ang buhay may asawa. At hindi ako magsusulat kung hindi ako nahihirapan. Oo, aaminin ko, nakakahiya man, pero nahihirapan ako. Iba pala kasi talaga pag magnobyo pa lang kayo eh. Saka mo pa lang talaga makikilala ng lubos ang isang tao pag nagsama na kayo sa iisang bubong. Malamang sasabihin ng iba, "Kasalanan mo yan, ikaw tong atat na atat mag-asawa eh." Eh ano naman, pero isa lang ang alam ko na totoo, hindi ako nag-iisa sa sitwasyong ito. Sinong may asawa ang hindi dumaan sa pinag dadaanan ko ngayon?
Hindi sa masamang tao ang asawa ko. Ang totoo, hindi siya nananakit. Mabuti siyang tao. Pero, iba pala talaga ang kultura nila dito. Iba pala talaga pag hindi ka sanay sa hirap. Iba ang "lifestyle" ika nga. Sa pinas, pag may isasaing ka, ayos na. Kumbaga, sanay na sanay ako sa hirap kaya hindi ako nag aalala ng husto. Sila dito, konting hirap lang, hindi na alam ang gagawin. Hindi halos mapakali. Hindi makatulog. Ewan, mas nananaig lang siguro talaga sa akin ang dugong Pinoy. Dalang dala ko hanggang dito ang ugaling "bahala na" si batman. Ugaling sana eh makuha sa akin ng asawa ko. Kahit konti lang.
Sa kabilang banda, hindi naman puro hirap lang din ang nararanasan ko sa buhay may asawa. Siyempre may sarap din noh. Lalo na sa gabi, hahaha! Kasi kahit na sa kabila ng hirap eh masarap isiping may karamay ako. Sana lang, hanggang wakas ko siya karamay.
Oo, alam ko na nuon pa na ang pag-aasawa e parang sugal. Sumusugal ka naman talaga eh. Narinig ko na rin hindi lang sampung beses na ang pag-aasawa e hindi parang mainit na kaning isinubo na pwede mong iluwa pag napaso. Narinig ko na rin na ang pag-aasawa e hindi madali. Hindi lang puro saya, may hirap din. Oo nga.
Sampung buwan na kaming magkasama ng asawa ko. Ngayon ko lang napatunayan na totoo palang babae ang nagdadala ng relasyon. Hindi ko nilalahat. Pero sa kaso ko, oo, babae ang nagdadala ng relasyon. Ako. Kung ako siguro e "nagger," malamang matagal na kaming naghiwalay ng asawa ko. Kung ako siguro e hindi marunong magparaya, malamang wala na ako dito sa bahay namin.
Ngayon ko pa lang nadidiskubre ang buhay may asawa. At hindi ako magsusulat kung hindi ako nahihirapan. Oo, aaminin ko, nakakahiya man, pero nahihirapan ako. Iba pala kasi talaga pag magnobyo pa lang kayo eh. Saka mo pa lang talaga makikilala ng lubos ang isang tao pag nagsama na kayo sa iisang bubong. Malamang sasabihin ng iba, "Kasalanan mo yan, ikaw tong atat na atat mag-asawa eh." Eh ano naman, pero isa lang ang alam ko na totoo, hindi ako nag-iisa sa sitwasyong ito. Sinong may asawa ang hindi dumaan sa pinag dadaanan ko ngayon?
Hindi sa masamang tao ang asawa ko. Ang totoo, hindi siya nananakit. Mabuti siyang tao. Pero, iba pala talaga ang kultura nila dito. Iba pala talaga pag hindi ka sanay sa hirap. Iba ang "lifestyle" ika nga. Sa pinas, pag may isasaing ka, ayos na. Kumbaga, sanay na sanay ako sa hirap kaya hindi ako nag aalala ng husto. Sila dito, konting hirap lang, hindi na alam ang gagawin. Hindi halos mapakali. Hindi makatulog. Ewan, mas nananaig lang siguro talaga sa akin ang dugong Pinoy. Dalang dala ko hanggang dito ang ugaling "bahala na" si batman. Ugaling sana eh makuha sa akin ng asawa ko. Kahit konti lang.
Sa kabilang banda, hindi naman puro hirap lang din ang nararanasan ko sa buhay may asawa. Siyempre may sarap din noh. Lalo na sa gabi, hahaha! Kasi kahit na sa kabila ng hirap eh masarap isiping may karamay ako. Sana lang, hanggang wakas ko siya karamay.
Friday, September 4, 2009
A Tribute To Ka Erano G. Manalo - Iglesia Ni Cristo Executive Minister
Mahal na mahal po namin kayo Ka Erdie... Magkita-kita po tayong muli sa Bayang Banal...
Ama huwag na huwag Mo pong pababayaan ang Iyong mga lingkod, aliwin Mo po kami sa panahon ng pagdadalamhati, maawa Ka pong bigyan kami ng lakas ng loob at ng higit pang pananampalataya para huwag kaming mahiwalay, at kung sakaling nakikita Mo kaming nalilihis ng landas, O Ama kabigin mo po kami pabalik sa Iyo, huwag Kang papayag na mahiwalay isa man sa amin, huwag Ka pong magsasawa na mahalin kami, kalingain Mo po ang bawat lingkod Mo, hinding hindi po kami hihiwalay hanggang bawian Mo kami ng buhay, Amen...
Thursday, September 3, 2009
Saturday, July 11, 2009
driver's license
ang saya saya! grabe!
kahapon lang bago ako magtake ng driving test, nerbyos na nerbyos ako kase nga 3 weeks pa lang akong nagpapractice magdrive, so wala pa talaga akong kaalam alam, hindi naman to masyadong big deal nung nasa pinas pa ako kase andami dami namang sasakyan dun, hindi mo kailangang matutong magdrive, pero nung nandito na ako, sus sobrang kailangan pala sya, so yun, since may bago na akong work (akala ng mga taga McDonald's hindi ko sila lalayasan ha, tse!), at madadagdagan na ang hours namin pag nagbukas ang store namin, kailangan ko ng matutong magdrive papuntang work at pauwi,
gusto sana naming kumuha ng private driving instructor kaso since poor lang kami dito kaya ayun si lolo ko na lang ang nagturo sa akin, kahit sobrang nakakainis minsan kasi natataranta ako pag nagbibigay sya ng command, kahit ngitngit na ngitngit na ako kasi sobrang istrikto sya sa akin, kahit sobrang nakakainis na siya kasi masyado siyang disiplinado at ako e hindi, hmp! ayun since wala kaming pera pang hire ng private driving instructor nagtyaga na lang kaming magsariling sikap,
at sa awa ni Lord, ayun nakapasa din ako sa driving test! wooohooo! ang saya saya sobra! hindi ko naman talaga ini-expect na papasa ako kasi 3 weeks pa lang akong nagddrive, at wala pa talaga akong masyadong experience compared sa mga taga dito, akala ko nga ibabagsak ako nung nag-road test sa akin kasi may mga sablay ako e, pero ayun, buti na lang pinasa nya ako, hehehe, ang pagkakasabi pa nya, "you passed, but..." may ganon pa talaga e noh, pero sus ayos lang, ang mahalaga e yung "you passed..." nyahahahahahah
alala ko pa, siguro one week pa lang akong nag aaral mag drive sa parking lot, nung pauwi kami, sabi ni lolo, "here, take us home," weh ano daw??? punyeta e ang trapik kaya! rush hour at gusto nyang ako ang magdrive pauwi? at take note, one week pa lang akong nag aaral mag drive! susme nerbyos na nerbyos kaya ako, pero inisip ko na lang, pag nalaman to ng mga nasa pinas, ehehehe siguro may maiinggit na naman sa akin hahahaha! yun ang nasa isip ko, yun ang nagmotivate sa akin para mai-drive ko yung sasakyan pauwi, at sa awa ng Diyos, nakauwi naman kami hehehe...
anyway, may driver's license na ako nyahahahaha at makakagala na ako kung saan ko gusto, ang saya saya!
kahapon lang bago ako magtake ng driving test, nerbyos na nerbyos ako kase nga 3 weeks pa lang akong nagpapractice magdrive, so wala pa talaga akong kaalam alam, hindi naman to masyadong big deal nung nasa pinas pa ako kase andami dami namang sasakyan dun, hindi mo kailangang matutong magdrive, pero nung nandito na ako, sus sobrang kailangan pala sya, so yun, since may bago na akong work (akala ng mga taga McDonald's hindi ko sila lalayasan ha, tse!), at madadagdagan na ang hours namin pag nagbukas ang store namin, kailangan ko ng matutong magdrive papuntang work at pauwi,
gusto sana naming kumuha ng private driving instructor kaso since poor lang kami dito kaya ayun si lolo ko na lang ang nagturo sa akin, kahit sobrang nakakainis minsan kasi natataranta ako pag nagbibigay sya ng command, kahit ngitngit na ngitngit na ako kasi sobrang istrikto sya sa akin, kahit sobrang nakakainis na siya kasi masyado siyang disiplinado at ako e hindi, hmp! ayun since wala kaming pera pang hire ng private driving instructor nagtyaga na lang kaming magsariling sikap,
at sa awa ni Lord, ayun nakapasa din ako sa driving test! wooohooo! ang saya saya sobra! hindi ko naman talaga ini-expect na papasa ako kasi 3 weeks pa lang akong nagddrive, at wala pa talaga akong masyadong experience compared sa mga taga dito, akala ko nga ibabagsak ako nung nag-road test sa akin kasi may mga sablay ako e, pero ayun, buti na lang pinasa nya ako, hehehe, ang pagkakasabi pa nya, "you passed, but..." may ganon pa talaga e noh, pero sus ayos lang, ang mahalaga e yung "you passed..." nyahahahahahah
alala ko pa, siguro one week pa lang akong nag aaral mag drive sa parking lot, nung pauwi kami, sabi ni lolo, "here, take us home," weh ano daw??? punyeta e ang trapik kaya! rush hour at gusto nyang ako ang magdrive pauwi? at take note, one week pa lang akong nag aaral mag drive! susme nerbyos na nerbyos kaya ako, pero inisip ko na lang, pag nalaman to ng mga nasa pinas, ehehehe siguro may maiinggit na naman sa akin hahahaha! yun ang nasa isip ko, yun ang nagmotivate sa akin para mai-drive ko yung sasakyan pauwi, at sa awa ng Diyos, nakauwi naman kami hehehe...
anyway, may driver's license na ako nyahahahaha at makakagala na ako kung saan ko gusto, ang saya saya!
Tuesday, June 23, 2009
Filipino Service Crew at McDonald's...
hello hello! ano daw ang work ko ngayon? well, sa lahat ng inapplyan ko online, ang pinaka unang tumawag ay McDonald's, and guess what's my job there? Weeeeeh! Service Crew! Akalain mo yon, dati akong transcriptionist tapos eto nagtatrabaho ako sa McDonald's! Myged! Di kaya masyado akong over-qualified para sa ganitong klase ng trabaho? E sa yun ang unang tumawag e, at since wala pa akong sasakyan, makikisakay lang ako kay honey papunta at pauwi, at since malapit lang ang McDonald's sa office nila e di pwede na.
First day ko sa Mcdo, myged, para akong threat sa mga co-workers ko, muntik na nga akong mag-quit sa first day ko kasi iba ang tingin nila sa akin, sa mga asians. Pano ako lang "payat" nyahahaha! Tapos unang tanong sa akin ng mga katrabaho kong lalake, "so, do you go to school?" kase akala nila 17 years old lang ako, susme! Porke ba ako ang pinakamaliit? Anyway, so yun nalaman nilang gurang na pala ako nyahahahaha...
Second day, believe it or not, naka-receive ako ng TIP from a customer! Ang saya saya di ba! Kung sa restaurant, buffet, or bar pa siguro yun, sus normal na ang tip. Pero sa McDonald's???? Geez!
Tapos nung mga sumunod na araw, nalaman ko na yung customer na nagbigay sa akin ng tip e talaga palang nagbibigay ng tip, so okay, medyo dismayado ako, hmp! Akala ko pa naman e natuwa sa akin yung customer kaya ako binigyan ng tip.
Pero kahapon, heeheehee! Naglilinis ako ng lobby, tapos may pumasok na customer, syempre dapat batiin mo sila kasi sila lang naman ang kumakausap sa akin e, yung iba kong co-workers e hindi, mga insekyora kase, nasa cashier pa yung customer na yun nung natapos akong maglinis ng lobby, inabutan nya ako ng malaki laking pera, akala ko oorder sya, nung tinanong ko kung ano order nya sabi ba naman, "no no, that's for you, that's for being so nice." Whaaaaatttt? Who gets paid for being nice? Grabe am so happy, at narining yun nung isa sa mga managers (yes, managers, kasi marami silang managers) na wala ng ginawa kundi magcomplain (one thing na never kong ginawa), so alam nyo ba kung ano ginawa nya? wala lang naman, pinaglinis nya lang naman ako ng parking lot, ng windows, ng male's restroom, at kung ano ano pa, na halos maiyak iyak na ako kasi lagpas isa't kalahating oras na e hindi pa ako pinagbe-break, tapos nakahalata siguro na umiyak ako sa warehouse kaya yung huling inutos nya sa akin e binigay dun sa isang papetiks petiks na empleyado, grabe muntik na akong mag-quit.
Anyway, my point is, who gets paid for being nice? I do, who else?
First day ko sa Mcdo, myged, para akong threat sa mga co-workers ko, muntik na nga akong mag-quit sa first day ko kasi iba ang tingin nila sa akin, sa mga asians. Pano ako lang "payat" nyahahaha! Tapos unang tanong sa akin ng mga katrabaho kong lalake, "so, do you go to school?" kase akala nila 17 years old lang ako, susme! Porke ba ako ang pinakamaliit? Anyway, so yun nalaman nilang gurang na pala ako nyahahahaha...
Second day, believe it or not, naka-receive ako ng TIP from a customer! Ang saya saya di ba! Kung sa restaurant, buffet, or bar pa siguro yun, sus normal na ang tip. Pero sa McDonald's???? Geez!
Tapos nung mga sumunod na araw, nalaman ko na yung customer na nagbigay sa akin ng tip e talaga palang nagbibigay ng tip, so okay, medyo dismayado ako, hmp! Akala ko pa naman e natuwa sa akin yung customer kaya ako binigyan ng tip.
Pero kahapon, heeheehee! Naglilinis ako ng lobby, tapos may pumasok na customer, syempre dapat batiin mo sila kasi sila lang naman ang kumakausap sa akin e, yung iba kong co-workers e hindi, mga insekyora kase, nasa cashier pa yung customer na yun nung natapos akong maglinis ng lobby, inabutan nya ako ng malaki laking pera, akala ko oorder sya, nung tinanong ko kung ano order nya sabi ba naman, "no no, that's for you, that's for being so nice." Whaaaaatttt? Who gets paid for being nice? Grabe am so happy, at narining yun nung isa sa mga managers (yes, managers, kasi marami silang managers) na wala ng ginawa kundi magcomplain (one thing na never kong ginawa), so alam nyo ba kung ano ginawa nya? wala lang naman, pinaglinis nya lang naman ako ng parking lot, ng windows, ng male's restroom, at kung ano ano pa, na halos maiyak iyak na ako kasi lagpas isa't kalahating oras na e hindi pa ako pinagbe-break, tapos nakahalata siguro na umiyak ako sa warehouse kaya yung huling inutos nya sa akin e binigay dun sa isang papetiks petiks na empleyado, grabe muntik na akong mag-quit.
Anyway, my point is, who gets paid for being nice? I do, who else?
Monday, June 1, 2009
ang ganda ganda ko!
charing lang! last saturday kasi nag-date kami ni mike, tapos dressed to kill kami, naka barong sya at naka formal dress ako, myged ang takong ko, lisensyado! sa pinto pa lang, may bumati na sa barong ni mike, ang gara daw, naks! ampogi talaga ng jowa ko, tapos nung kumakain na kami, lumapit yung waitress at may dalang isang bote ng champagne, sabi may nagpapagbigay at ang ganda ganda ko daw nyahahahaha pakshet! muntik akong mabulunan nyahahaha... ang mga kano talaga, pareparehong malalabo ang mata...
Sunday, May 17, 2009
Si Ms. KIA, bow!
Ano mararamdaman mo pag nalaman mong binansagan ka ng mga subordinates mong Ms. KIA, as in Ms. Know-It-All? Matuwa ka kaya? Ano gagawin mo pag nalaman mong sinusunod ka lang ng mga subordinates mo pero hindi ka nirerespeto? Malalaman mo kaya na wala silang respeto sayo? E pano ka naman rerespetuhin kung ikaw mismo ang nagba-violate ng company policies? Tapos hindi mo maipaglaban yung karapatan ng mga tao mo. Ano pa silbi mo?
Ganito kase yun, nung kasama pa ako sa team nila, pinagbawal ang pagdadala ng headset dahil sa ka-voice chat ko asawa ko, okay sige nyahahahah letse tetano daw ako nun, pati yung part-time job ko e sinilip, sa pagkaka alam ko kase, bawal ang part-time job na katulad ng trabaho namin, which is hindi ko maintindihan, bakit bawal ang magkaroon ng part time job e kung hindi naman sapat ang kinikita mo sa company? kaya walang asenso sa pinas e, may mga walang kwentang policies na kung tutuusin e illogical, napaka-selfish, buti sana kung anlaki laki ng pinapasweldo nila sayo di ba? tapos yung part time job ko naman e iba kesa dun sa nature ng work namin, o di ba unfair?
Anyway, sa inis ko, nagresign ako, aba baket? andaming pwedeng applyan noh! sa swerte ko naman, pagkaresign na pagkaresign ko e may job offer na agad, at di hamak na mas okay kesa sa trabaho ko sa kanila, sus!
Eto naman ang nakakainis, after ko magresign, nabalitaan kong hindi na bawal magdala ng headset nyahahahah tapos si Ms. KIA, may part time! nyahahaha at katulad na katulad ng trabaho namin! and worse, pinagmamayabang nya pang may part time sya! o di ba kaloka? pano ka nga naman di mawawalan ng respeto sa kanya di ba? tapos ang yabang yabang pa, 2k daw sa isang araw ang kita nya dun sa part time nya! pekpek nya 2k! sino niloko nya! tapos malaman laman ko na lang, halos kalahati lang pala nung rate ko yung rate nya dun sa part time nya, tapos 2k sa isang araw??? tse!
Anyway, masyado na akong nagmumukhang maldita sa post ko, mabait naman ako eh, hindi lang halata, nyahahahah, oo pramis! tsaka ano ba mas mabute, yung mabait ka pero hindi halata, o yung mukha kang mabait pero hinde?
Ganito kase yun, nung kasama pa ako sa team nila, pinagbawal ang pagdadala ng headset dahil sa ka-voice chat ko asawa ko, okay sige nyahahahah letse tetano daw ako nun, pati yung part-time job ko e sinilip, sa pagkaka alam ko kase, bawal ang part-time job na katulad ng trabaho namin, which is hindi ko maintindihan, bakit bawal ang magkaroon ng part time job e kung hindi naman sapat ang kinikita mo sa company? kaya walang asenso sa pinas e, may mga walang kwentang policies na kung tutuusin e illogical, napaka-selfish, buti sana kung anlaki laki ng pinapasweldo nila sayo di ba? tapos yung part time job ko naman e iba kesa dun sa nature ng work namin, o di ba unfair?
Anyway, sa inis ko, nagresign ako, aba baket? andaming pwedeng applyan noh! sa swerte ko naman, pagkaresign na pagkaresign ko e may job offer na agad, at di hamak na mas okay kesa sa trabaho ko sa kanila, sus!
Eto naman ang nakakainis, after ko magresign, nabalitaan kong hindi na bawal magdala ng headset nyahahahah tapos si Ms. KIA, may part time! nyahahaha at katulad na katulad ng trabaho namin! and worse, pinagmamayabang nya pang may part time sya! o di ba kaloka? pano ka nga naman di mawawalan ng respeto sa kanya di ba? tapos ang yabang yabang pa, 2k daw sa isang araw ang kita nya dun sa part time nya! pekpek nya 2k! sino niloko nya! tapos malaman laman ko na lang, halos kalahati lang pala nung rate ko yung rate nya dun sa part time nya, tapos 2k sa isang araw??? tse!
Anyway, masyado na akong nagmumukhang maldita sa post ko, mabait naman ako eh, hindi lang halata, nyahahahah, oo pramis! tsaka ano ba mas mabute, yung mabait ka pero hindi halata, o yung mukha kang mabait pero hinde?
Friday, May 8, 2009
Ever heard of oDesk?
oDesk is an online system where buyer (the company) meets the provider (job seeker). In other words,oDesk is an employment agency for those who are looking for a job and for those companies who are looking for workers. So, if you are an independent contractor and you want to find contracts, then oDesk is for you. On the other hand, if you have a project that needs to be done and you want somebody to do it, then go ahead and register with oDesk, because there, you can find talented people who are willing to work for you at a reasonable price.
For the providers, to be able to get a contract, you must bid. This is a bidding process. The only way to win the bidding is to qualify for the job and to offer the cheapest reasonable price. Upon completion of the project, the provider and the buyer can then give each other feedback about the project itself, or just about each other.
I wish I was able to find oDesk when I was still in the Philippines so that I didn't have to deal with all the crap that went on at work. Oh well.
Click on the banner to get started.
For the providers, to be able to get a contract, you must bid. This is a bidding process. The only way to win the bidding is to qualify for the job and to offer the cheapest reasonable price. Upon completion of the project, the provider and the buyer can then give each other feedback about the project itself, or just about each other.
I wish I was able to find oDesk when I was still in the Philippines so that I didn't have to deal with all the crap that went on at work. Oh well.
Click on the banner to get started.
Grapevine - Budou no Ki
This is an excellent movie and I do recommend it to everyone. But before you watch it, I would like to remind you to have a box of tissue handy because it would be impossible for anyone to watch this movie without crying. I do not want to spoil this by telling the highlights so just watch it and see if I am wrong for giving this a rate of 10!
Grapevine.
Wednesday, May 6, 2009
ang bra, bow!
nung nasa pinas pa ako, hindi ako makalabas ng bahay ng hindi nagsusuot ng bra, sabi pa nga ni papaya_queen nung nasusunog yung condo nya, di bale ng malitson wag lang malitson ng walang bra, o di ba!
ano ba ang bra? para kay papaya_queen, ang bra ay dignidad, para sa mga flat chested, ang bra ay pampa-sexy lalo na pag wala namang ba-bra-han, para sa mga boobsy, ang bra ay pangtakip sa higanteng ut*ng, pero para sa akin, ang bra ay sagabal, ewan ko, pero kasi hindi ako kumportable ng naka-bra, kaya lang hindi naman ako makalabas nga ng bahay ng walang bra at andaming mga manyak!
pero dito sa tate, woohoo! walang pakealaman! sabi pa nga ni lolo ko, bat daw ako magsusuot ng bra, e kung hindi naman kailangan? nyahahahah nakakagala ako dito sa mall ng hindi nagsusuot ng bra, nakakapag-grocery kami ng wala akong bra, at higit sa lahat, laking tipid kasi hindi na ako bumibili ng bra, o davah! e panty kaya? secret! nyahahahaha
Friday, April 17, 2009
ang mga lalake talaga oo...
nung mga panahong kami pa, alam nyang mahal ko talaga sya, pero hindi nya ako pinaglaban, siguro nga kasi hindi pa sya handa, pero pilit kong inalagaan relasyon namin kasi nga inlove ako, at ayokong mapunta lang sa wala yung kung anumang meron kami, kaya lang, siguro nga ganun talaga ang buhay, nagkahiwalay kami ng hindi nagbbreak, sabi nga sa isang post na nabasa ko:
"Leaf's departure is because of Wind pursuit. Or because Tree didn't ask her to stay..."
nung nagkahiwalay kami, may dumating sa buhay ko, na handa kong iwan kung hahabulin nya lang sana ako, at kung ipinakita nyang ayaw nya akong mawala, babalik talaga ako sa kanya, at kahit kelan, hindi sya nawala sa puso ko, napunta na ako't lahat dito sa maynila, sya pa rin, sya ang laman ng blog ko, ng mga posts ko, naikwento ko din dito ang love story namin, ang pinakaromantikong date sa buhay ko, lahat na, napasikat ko nga sya ng hindi nya nalalaman eh, pero wala pa ring nangyari,
ginawa ko lahat para makontak sya, nakibalita ako sa mga kaibigan ko tungkol sa kanya, sinagot ko kapatid nya para lang magkaroon ako ng balita sa kanya araw araw, ganun ako naloka sa kanya, ganun ko sya minahal, nakaplano na nga ang gusto ko mangyari five years from now eh, kaya lang wala pa rin talaga,
in fairness naman sa kanya, kahit kelan hindi ko nabalitaan na nagkaroon sya ng iba maliban sa akin, wala syang naging girlfriend simula nung nagkahiwalay kami, kaya hindi ako mawalan walan ng pag asa na magkakabalikan kami kasi nga wala naman syang nililigawan dun, kaya lang, nakakapagod ding maghintay, lalo na kung naghihintay ka sa wala, at wala naman akong makitang effort mula sa kanya para makontak ako,
hanggang sa dumating ang asawa ko sa buhay ko, na labis kong pinagpapasalamat kasi nga ang saya saya ko ngayon, wala na akong mahihiling pa sa kanya,
tapos bigla akong makakatanggap ng text isang gabi, "musta ka na?" tapos tatawag na lang bigla at sasabihing "ano bang meron ka at hindi ka mawala wala sa isip ko? magkita tayo bukas na bukas din!"
weh! ano daw? after five years? hay nako, ang mga lalake talaga oo...
"Leaf's departure is because of Wind pursuit. Or because Tree didn't ask her to stay..."
nung nagkahiwalay kami, may dumating sa buhay ko, na handa kong iwan kung hahabulin nya lang sana ako, at kung ipinakita nyang ayaw nya akong mawala, babalik talaga ako sa kanya, at kahit kelan, hindi sya nawala sa puso ko, napunta na ako't lahat dito sa maynila, sya pa rin, sya ang laman ng blog ko, ng mga posts ko, naikwento ko din dito ang love story namin, ang pinakaromantikong date sa buhay ko, lahat na, napasikat ko nga sya ng hindi nya nalalaman eh, pero wala pa ring nangyari,
ginawa ko lahat para makontak sya, nakibalita ako sa mga kaibigan ko tungkol sa kanya, sinagot ko kapatid nya para lang magkaroon ako ng balita sa kanya araw araw, ganun ako naloka sa kanya, ganun ko sya minahal, nakaplano na nga ang gusto ko mangyari five years from now eh, kaya lang wala pa rin talaga,
in fairness naman sa kanya, kahit kelan hindi ko nabalitaan na nagkaroon sya ng iba maliban sa akin, wala syang naging girlfriend simula nung nagkahiwalay kami, kaya hindi ako mawalan walan ng pag asa na magkakabalikan kami kasi nga wala naman syang nililigawan dun, kaya lang, nakakapagod ding maghintay, lalo na kung naghihintay ka sa wala, at wala naman akong makitang effort mula sa kanya para makontak ako,
hanggang sa dumating ang asawa ko sa buhay ko, na labis kong pinagpapasalamat kasi nga ang saya saya ko ngayon, wala na akong mahihiling pa sa kanya,
tapos bigla akong makakatanggap ng text isang gabi, "musta ka na?" tapos tatawag na lang bigla at sasabihing "ano bang meron ka at hindi ka mawala wala sa isip ko? magkita tayo bukas na bukas din!"
weh! ano daw? after five years? hay nako, ang mga lalake talaga oo...
romantic date (fiction)
ano ang pinakaromantic date nyo? ako eto:
bandang alas dos ng hapon, sinundo niya ko sa bahay, pumunta kami sa beach, siguro 20 minutes din kaming nagbiyahe, tapos pagdating namin sa beach, pumunta kami sa pinakamataas na cottage, kwentuhan muna, tapos harutan, mayamaya lang, lambingan na, nga pala may dala kaming radio para may music naman kami.
Pagkatapos, bumaba na kami sa dagat, nagulat siya ng hinubad ko ang damit ko, naka swim suit ako hehe.. di sya sanay kasi nga laking probinsya, pero okay lang, tapos nag laro kami, mataya-taya, palaging siya ang taya, mabilis kasi akong tumakbo eh, kakapagod maghabulan, at nakakagutom din, kaya kumain kami ng baon namin, kamoteng kahoy na sinasawsaw sa sukang may asin, tapos ang inumin namin ay coke, syempre sosyal kami hehehe...
pagkakain, niyaya niya kong mamangka, nga pala, lolo niya may ari ng mga cottages sa beach, tapos namangka kami, nung andun na kami sa dagat, dun ko siya pinagmasdang mabuti.
hindi ko alam kung proposal na ba yun, basta ang sabi niya, kayang kaya niya na daw akong buhayin kung papayag daw ako, kaya lang sa probinsya kami titira, sobrang tuwa ko nun, siya ang unang nagsabi sakin nun, nung narinig ko yun, parang ayaw ko ng bumalik kami sa pampang, parang gusto kong maging isda na lang kami pareho, para manatili na lang sana kami sa kinaroroonan namin nung mga panahong iyon,
dahil sa hindi ko alam ang isasagot ko, nilapitan ko siya at hinalikan ko siya, sabay talon sa tubig, di nagtagal sumonod na rin siya.
Pagbalik namin sa pampang, nakita kami ng lolo niya, sabay sabi, "o ano, siya na ba?" nakangiti ang lolo niya sakin, sumagot naman siya, "kung papayag siya," hehehe touched ako dun, ngiti lang iginanti ko sa kanya...
Pauwi na kami, siguro alas sinko na ng hapon, at dahil gusto ko pa siyang makasama, sinabi ko kung pwedeng maglakad kami kahit napakalayo, umoo naman siya, di man lang nagpapilit,
magkahawak kamay kaming umuwi, ganun pa rin, harutan sa daan, para kaming mga bata, sabay nanakaw ng halik pag walang taong nakakakita...
nung nakarating kami sa bayan, magkahawak kamay pa rin kami, kahit pagod, masaya naman kami...
yang ang date na hinding hindi ko nakakalimutan hanggang ngayon, yang ang klase ng date na pinapangarap ko, sana mangyari ulit...
ikaw? kwento ka naman ng sayo...
bandang alas dos ng hapon, sinundo niya ko sa bahay, pumunta kami sa beach, siguro 20 minutes din kaming nagbiyahe, tapos pagdating namin sa beach, pumunta kami sa pinakamataas na cottage, kwentuhan muna, tapos harutan, mayamaya lang, lambingan na, nga pala may dala kaming radio para may music naman kami.
Pagkatapos, bumaba na kami sa dagat, nagulat siya ng hinubad ko ang damit ko, naka swim suit ako hehe.. di sya sanay kasi nga laking probinsya, pero okay lang, tapos nag laro kami, mataya-taya, palaging siya ang taya, mabilis kasi akong tumakbo eh, kakapagod maghabulan, at nakakagutom din, kaya kumain kami ng baon namin, kamoteng kahoy na sinasawsaw sa sukang may asin, tapos ang inumin namin ay coke, syempre sosyal kami hehehe...
pagkakain, niyaya niya kong mamangka, nga pala, lolo niya may ari ng mga cottages sa beach, tapos namangka kami, nung andun na kami sa dagat, dun ko siya pinagmasdang mabuti.
hindi ko alam kung proposal na ba yun, basta ang sabi niya, kayang kaya niya na daw akong buhayin kung papayag daw ako, kaya lang sa probinsya kami titira, sobrang tuwa ko nun, siya ang unang nagsabi sakin nun, nung narinig ko yun, parang ayaw ko ng bumalik kami sa pampang, parang gusto kong maging isda na lang kami pareho, para manatili na lang sana kami sa kinaroroonan namin nung mga panahong iyon,
dahil sa hindi ko alam ang isasagot ko, nilapitan ko siya at hinalikan ko siya, sabay talon sa tubig, di nagtagal sumonod na rin siya.
Pagbalik namin sa pampang, nakita kami ng lolo niya, sabay sabi, "o ano, siya na ba?" nakangiti ang lolo niya sakin, sumagot naman siya, "kung papayag siya," hehehe touched ako dun, ngiti lang iginanti ko sa kanya...
Pauwi na kami, siguro alas sinko na ng hapon, at dahil gusto ko pa siyang makasama, sinabi ko kung pwedeng maglakad kami kahit napakalayo, umoo naman siya, di man lang nagpapilit,
magkahawak kamay kaming umuwi, ganun pa rin, harutan sa daan, para kaming mga bata, sabay nanakaw ng halik pag walang taong nakakakita...
nung nakarating kami sa bayan, magkahawak kamay pa rin kami, kahit pagod, masaya naman kami...
yang ang date na hinding hindi ko nakakalimutan hanggang ngayon, yang ang klase ng date na pinapangarap ko, sana mangyari ulit...
ikaw? kwento ka naman ng sayo...
romantic tragedy... part 1
This song is very special as for me. This is the one that really describes my real feelings toward this man. Not only that, listening to every word of this piece is like listening to our story, our very own love story. I’m very happy to find it here.
Siya si Neil, at ako si Eil (pronounces as Ayel). Dati kaming magkaklase nung grade school. Pero di kami close, maloko kasi siya e. Tapos naging kapitbahay namin siya, pero sadyang maloko talaga kaya di ko siya naging kabati.
High school, sa ibang school ako nag-aral dahil lumipat kami ng bahay. Simula non, hindi nako nagawi sa bayan namin.
Second year high school nung muli kong makita si Neil. Binatilyo na siya. Nagkita kami sa school kung saan ako nagha-high school. Athlete kasi siya e, pareho kami. Alam kong nakikilala niya ko, pero hindi pa rin kami nag usap, naiilang kasi ako sa kanya. One week din kaming magkasamang di nag-babatian. Pagkatapos ng event, di ko na siya nakita pa.
October 2002 nung umuwi ako sa probinsya. Nakakatamad sa bahay kaya naisipan kong umuwi sa bayan namin, sa mga pinsan ko.
Iba pala talaga ang feeling pag matagal kang hindi nakauwi, pero halos walang nagbago sa bayan namin, ganun ang ganun pa rin ang ambiance.
Lumabas agad kami ng bahay ng pinsan ko para hanapin yung kapatid niya. Habang naglalakad ako, hindi ko mapigilan ang hindi ngumiti, pano ba naman, dun ako halos lumaki na, at pagkatapos ng siyam na taon, eto akong muli.
Habang naglalakad kami, may nakita akong lalaking nakatingin at nakangiti agad sakin. Una, hindi ko agad matandaan yung pangalan niya kaya nagtanong pako sa pinsan ko, “sino nga yun?” “Si Neil.” Ayun, siya nga! At nag-iba na itsura niya, kung dati hindi ko makitang gwapo siya, ngayon, oo, yun na ang tamang description sa kanya. Panahon lang pala ang kailangan para lumabas ang pagkagwapo niya na hindi ko makita sa kanya nung mga bata pa kami.
Kaya lang may karga siyang bata! Kaya imbes na “kamusta” ang una kong masabi, “Anak mo?” ang nasabi ko. Pamangkin niya daw. Gusto ko pa sana siyang kausapin, kaya lang itinuro niya na agad sakin yung mga dati kong kaklase na tulad ko, dalaga na rin, at ang gaganda namin, hehehe…Gulat sila nung nakita ako, at bigla ko silang namiss grabe.
Gabi gabi na kami lumalabas, hanggang bayan lang naman kami e, lakad lakad lang, tambay lang sa beach, padalaw dalaw sa mga teachers namin nung elementary. Kung dati terror sila samin, ngayong mga dalaga’t binata na kami, hindi na, instead, parang mga kabarkada na lang namin sila.
Isang gabi na magkakasama kami, napansin kong si Neil ang pinakatahimik sa lahat. Siya yung palaging nasa hulihan, pero nagsasalita naman pag kinakausap. Sa bakada, palagi talagang meron mas close sayo. Kaya nung pagkaupo namin sa may flower pot, humiwalay yung dalawang babae, hanggang sa naiwan ako kina Neil at Dante. So sila ang kinausap ko, puro kalokohan lang naman ang pinag uusapan namin. Tapos may sayawan pala non, malapit lang sa pinupwestuhan namin. Bigla na lang akong niyaya ni Neil na sumayaw, hindi ako marunong, wala daw problema dun sabi niya, hindi rin daw kasi siya marunong hehehe..
Hindi naman talaga kami nakapagsayaw, lumayo lang kami sa mga kaklase namin. Nagusap lang kami, konting kamustahan, tapos yun lang. Wala pa siguro kaming 30 minutes na nag uusap, dumating yung pinsan ko at niyaya na kong umuwi kasi daw andun na si kuya niya, baka daw makita kami. Kaya yun, medyo bitin yung pag uusap namin.
Tapos nung gabi, sabi ko sa pinsan kong parang nagiging crush ko na siya, sabi naman ng pinsan ko, dati daw nanligaw sa kanya yon, wala lang, loko-lokohan lang.
Isang gabi ang ulan ulan, tapos nakakatamad talaga sa bahay ng pinsan ko kasi wala man lang TV, sawa na ko sa kakapakinig ng mga CD ko, buti na lang, pumunta si Donna sa bahay, tapos tyempo namang wala ng ulan, tinatamad din daw sya kaya lumabas kami para pumunta sa tambayan. Kaya lang wala dun yung mga barkada namin, pero naghintay pa rin kami. Maya maya lang, ayan na si Tisoy. Si Tisoy, tisoy talaga siya, gwapo, parang artistang naligaw sa probinsya. Lumapit siya samin. Kwentuhan ulit. Mayamaya lang, eto na ang pinakahihintay ko, si Neil!
Kaya lang, lasing siya! Kaya medyo madaldal, tapos maloko, panay ang titig sakin. Tinutukso na kami nung dalawa, hehehe kinikilig ako. Tapos dumadami na yung tao sa pinupwestuhan namin, hindi ko mga kilala yung iba, tapos hindi ko na namalayan na wala na si Donna at si Tisoy, hmm san kaya sila nagpunta? Hehehe anyway, since wala na kong masyadong kakilala dun, sinabi ko kay Neil na ihatid na niya ko. Magpahatid daw ba, hehehe.. Hindi bale, willing naman siya e. Tapos hinatid na niya ko. Lakad lakad, tapos minsan nasasanggi pa niya yung kamay ko, nanadya baga. Siguro dalawang bahay na lang at bahay na namin, bigla pang bumuhos ang ulan. Grabe! Ano ba to pagkakataon? Sumilong kami sa bahay ng dati namin kaklase, si Chris, kaya lang sarado na at napakadilim pa kasi nga probinsya pa yung samin, la pang street light. Ako pa naman ginawin, at talaga namang nanginginig ako sa lamig! Masyadong mahina ang tolerance ko sa lamig. Nahalata niya siguro na giniginaw na ko, kaya sabi niya, “pwede mo kong yakapin kung gusto mo para hindi ka masyadong ginawin,” hehehehe what an offer! Syempre tumanggi pa ko nung umpisa, sabi ko “hindi okay lang, titila din naman yan maya maya lang” pero siguro 30 minutes na hindi pa rin humihina yung ulan, parang bumabagyo. Ano ba to? Pagkakataon? Pinagbibigyan ba kami? Hehehe I don’t know. Tapos nung halos nanunuot na sa buto ko yung lamig, feeling ko nagfreeze nako, yumakap na ko sa likod niya. Walangya naman, para siyang nilalagnat, hahaha. Pero okay lang, nawala bigla yung ginaw ko.
Tapos dun na siya nagsimulang magsalita. Sabi niya, “hindi ko alam kung bakit ganito, hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko sayo, hindi ako sigurado, ang alam ko lang, hindi ka na nawawala sa isip ko simula nung nakita kita ulit, kaw ba, ganito rin ba nararamdaman mo?” Dyuskoday! Halos hindi ako makaimik sa sinabi niyang ito, lalo na’t hawak niya na ang mga kamay ko, ang tanging nasabi ko lang, “lasing ka Neil, hindi mo alam ang sinasabi mo” sumagot naman siya, “pasalamat ka nga at lasing ako, dahil kung hindi, hindi ko to masasabi sayo,” tapos tumahimik lang ako, ipinikit ko ang mga mata ko, lalo kong hinigpitan ang yakap ko sa likod niya, gusto kong tumatak sa isip ko yung eksenang yun, yung kaming dalawa lang, madilim, umuulan, bumabagyo, nakayakap ako sa likod niya, hawak niya ang mga kamay ko, gusto kong manatili sa isip ko ang alaalang yun.
Nung mga pagkakataong iyon, ayoko munang mag isip, ayokong bigyang daan ang duda sa puso ko, ang tanging gusto ko lang ay pagbigyan ang sarili ko, yung sundin ang gusto ng puso ko. Ayoko munang magpakaipokrita, ayoko munag isipin na aalis din ako agad para bumalik sa maynila. Kaya naman ang sabi ko sa kanya “alam mo, hindi ko rin alam ang sasabihin ko sayo, basta ang alam ko, masaya akong kasama kita ngayon, hindi na rin ako mahihiyang aminin sayo na iniisip din kita gabi gabi simula ng makita kita,” tapos sumagot siya, “kaya mo bang tanggapin kung ano lang ako?” sabi ko naman, “hindi mahalaga sakin kung ano ka, ako, matatanggap mo ba kung ano ako?” at ang sabi niya, “oo naman” hehehehe at kami na nga. “Bukas kaya, pag nahimasmasan kana, maalala mo pa kaya yung sinabi mong yan?” “kahit naman lasing ako, alam ko ginagawa at sinasabi ko,” “sinabi mo yan ha,” Kinilig ako, hanggang ngayon andito pa rin ang pamilyar na pakiramdam na yun, hindi nawawala, kahit matagal ng nangyari.
Ambilis diba? Ambilis talaga. Pero hindi na mahalaga yun, ang tanging mahalaga ay masaya kami pareho sa nararamdaman namin.
Sa wakas, tumila na ang ulan, pero ayaw pa naming umuwi, kaya umupo muna kami sa may flower pot sa harap ng bahay nila Chris. Ganito ang pwesto namin, nakasandal siya sa semento at nakasandal ako sa hita niya paharap sa kanya. Wala lang, nakuntento na kami sa hawak lang ng kamay, titigan kahit madilim. Ang saya namin nun, kahit walang nagsasalita samin, siguro ganun talaga, pag nakakaintindihan ang puso nyo, wala ng halaga ang salita, para sakin, yun na ang the best moment na tinitreasure ko. Habang nasa ganung ayos kami, tong kantang to ang naririnig naming pinapatugtog sa kung saan, basta dinig na dinig namin.
Maya maya lang, kinabig niya ko sa dibdib niya, tapos yakap yakap niya lang ako. Hanggang sa halos naiidlip na ko sa ganung ayos namin. Malamig sa labas, pero hindi ko maramdaman. Para kaming nasa ibang mundo, yung kaming dalawa lang.
Dun sa kinapwepwestuhan namin, tanaw namin yung tambayan ng mga kabarkada namin, habang nasa ganung pwesto kami, nakita na namin na andun nay ung mga barkada namin. Pero mas ginusto pa naming magsolo na lang, tutal, pagkakataon na namin to, kasi paalis na din ako nun.
Ayos na sana, kaya lang umaambon na naman, kaya sa ayaw namin at sa gusto, kelangan na naming umuwi. Inihatid na niya ko sa bahay namin, hindi siya umaalis hanggat hindi ako nakakapasok sa bahay. Nung pumasok nako, saka siya tumalikod, pero parang may kulang pa, kaya hindi ako nakatiis at tinawag ko siya, “Sandali!” Noon na ko tumakbo para yakapin siya at halikan. First kiss namin. Hindi ko alam kung gano katagal. Hindi na mahalaga yun, parang biglang tumigil ang mundo nung mga sandaling yon. Niyakap niya rin ako ng mahigpit, mahigpit na mahigpit. Dahil siguro sa sobrang tuwa ko din, kaya napaiyak ako. Unexplainable yung halik na yon, unforgettable. Sabi ko, “uuwi nako bukas samin, mamimiss kita,” ang hindi niya alam, malapit na din akong bumalik ng maynila, hindi ko sasabihin sa kanya, ngayon pa na kami na? Ayoko. Gusto ko bago ko umuwi ng maynila, gusto kong naging masaya kami, tutal yung alaalang yun ang babaunin ko pag alis ko. Ang sabi niya naman, “ihahatid kita hanggang sa inyo, hintayin mo ko,” “Sige” tapos isang halik pa bago ko tuluyang pumasok ng bahay.
Dahan dahan akong pumasok sa kwarto namin ng pinsan kong si Enoy, patingkayad pa ko kasi tulog na sila kuya sa salas. Pagkapasok ko sa kwarto, aba at gising pa, nakangiti, nakakalokang ngiti, ako naman ewan ko ba pero hindi pa rin mawala sa mukha ko ang ngiti ko. “Nakita ko kayo hehehe” sabi niya sakin, “Kayo na no?” ngumiti lang ako, “sana lang wag kang magkaproblema sa pag alis mo,” sabi ko naman, “okay lang, kakayanin ko, at eto pa, ihahatid niya ko bukas! Yessss!” humaglpak ng tawa ang pinsan ko, “sana lang wag niyang makalimutan ang mga sinabi niya,” Pero ang sakin lang, imposibleng makalimutan niya yung sinabi niya, yung ihahatid niya ko, pwede nya pang makalimutan yun, kaya hindi ako umasa dun, kasi nga gabi na at maaga pakong magbibiyahe bukas. Pero yung moment namin, imposibleng makalimutan niya yung tagpong yon, imposible.
Kinabukasan, parang nagdilang anghel si Enoy, yung pinsan ko, hindi nga siya dumating para ihatid ako, usapang lasing nga. Hay naku! Okay lang kahit medyo mabigat sa loob ko na umuwi mag isa, pero hindi ko magawang tuluyang magalit sa kanya, mas nangingibabaw pa rin yung sayang nararamdaman ko nung nagdaang gabi. Imposibleng makalimutan niya yon. Imposible talaga.
Siya si Neil, at ako si Eil (pronounces as Ayel). Dati kaming magkaklase nung grade school. Pero di kami close, maloko kasi siya e. Tapos naging kapitbahay namin siya, pero sadyang maloko talaga kaya di ko siya naging kabati.
High school, sa ibang school ako nag-aral dahil lumipat kami ng bahay. Simula non, hindi nako nagawi sa bayan namin.
Second year high school nung muli kong makita si Neil. Binatilyo na siya. Nagkita kami sa school kung saan ako nagha-high school. Athlete kasi siya e, pareho kami. Alam kong nakikilala niya ko, pero hindi pa rin kami nag usap, naiilang kasi ako sa kanya. One week din kaming magkasamang di nag-babatian. Pagkatapos ng event, di ko na siya nakita pa.
October 2002 nung umuwi ako sa probinsya. Nakakatamad sa bahay kaya naisipan kong umuwi sa bayan namin, sa mga pinsan ko.
Iba pala talaga ang feeling pag matagal kang hindi nakauwi, pero halos walang nagbago sa bayan namin, ganun ang ganun pa rin ang ambiance.
Lumabas agad kami ng bahay ng pinsan ko para hanapin yung kapatid niya. Habang naglalakad ako, hindi ko mapigilan ang hindi ngumiti, pano ba naman, dun ako halos lumaki na, at pagkatapos ng siyam na taon, eto akong muli.
Habang naglalakad kami, may nakita akong lalaking nakatingin at nakangiti agad sakin. Una, hindi ko agad matandaan yung pangalan niya kaya nagtanong pako sa pinsan ko, “sino nga yun?” “Si Neil.” Ayun, siya nga! At nag-iba na itsura niya, kung dati hindi ko makitang gwapo siya, ngayon, oo, yun na ang tamang description sa kanya. Panahon lang pala ang kailangan para lumabas ang pagkagwapo niya na hindi ko makita sa kanya nung mga bata pa kami.
Kaya lang may karga siyang bata! Kaya imbes na “kamusta” ang una kong masabi, “Anak mo?” ang nasabi ko. Pamangkin niya daw. Gusto ko pa sana siyang kausapin, kaya lang itinuro niya na agad sakin yung mga dati kong kaklase na tulad ko, dalaga na rin, at ang gaganda namin, hehehe…Gulat sila nung nakita ako, at bigla ko silang namiss grabe.
Gabi gabi na kami lumalabas, hanggang bayan lang naman kami e, lakad lakad lang, tambay lang sa beach, padalaw dalaw sa mga teachers namin nung elementary. Kung dati terror sila samin, ngayong mga dalaga’t binata na kami, hindi na, instead, parang mga kabarkada na lang namin sila.
Isang gabi na magkakasama kami, napansin kong si Neil ang pinakatahimik sa lahat. Siya yung palaging nasa hulihan, pero nagsasalita naman pag kinakausap. Sa bakada, palagi talagang meron mas close sayo. Kaya nung pagkaupo namin sa may flower pot, humiwalay yung dalawang babae, hanggang sa naiwan ako kina Neil at Dante. So sila ang kinausap ko, puro kalokohan lang naman ang pinag uusapan namin. Tapos may sayawan pala non, malapit lang sa pinupwestuhan namin. Bigla na lang akong niyaya ni Neil na sumayaw, hindi ako marunong, wala daw problema dun sabi niya, hindi rin daw kasi siya marunong hehehe..
Hindi naman talaga kami nakapagsayaw, lumayo lang kami sa mga kaklase namin. Nagusap lang kami, konting kamustahan, tapos yun lang. Wala pa siguro kaming 30 minutes na nag uusap, dumating yung pinsan ko at niyaya na kong umuwi kasi daw andun na si kuya niya, baka daw makita kami. Kaya yun, medyo bitin yung pag uusap namin.
Tapos nung gabi, sabi ko sa pinsan kong parang nagiging crush ko na siya, sabi naman ng pinsan ko, dati daw nanligaw sa kanya yon, wala lang, loko-lokohan lang.
Isang gabi ang ulan ulan, tapos nakakatamad talaga sa bahay ng pinsan ko kasi wala man lang TV, sawa na ko sa kakapakinig ng mga CD ko, buti na lang, pumunta si Donna sa bahay, tapos tyempo namang wala ng ulan, tinatamad din daw sya kaya lumabas kami para pumunta sa tambayan. Kaya lang wala dun yung mga barkada namin, pero naghintay pa rin kami. Maya maya lang, ayan na si Tisoy. Si Tisoy, tisoy talaga siya, gwapo, parang artistang naligaw sa probinsya. Lumapit siya samin. Kwentuhan ulit. Mayamaya lang, eto na ang pinakahihintay ko, si Neil!
Kaya lang, lasing siya! Kaya medyo madaldal, tapos maloko, panay ang titig sakin. Tinutukso na kami nung dalawa, hehehe kinikilig ako. Tapos dumadami na yung tao sa pinupwestuhan namin, hindi ko mga kilala yung iba, tapos hindi ko na namalayan na wala na si Donna at si Tisoy, hmm san kaya sila nagpunta? Hehehe anyway, since wala na kong masyadong kakilala dun, sinabi ko kay Neil na ihatid na niya ko. Magpahatid daw ba, hehehe.. Hindi bale, willing naman siya e. Tapos hinatid na niya ko. Lakad lakad, tapos minsan nasasanggi pa niya yung kamay ko, nanadya baga. Siguro dalawang bahay na lang at bahay na namin, bigla pang bumuhos ang ulan. Grabe! Ano ba to pagkakataon? Sumilong kami sa bahay ng dati namin kaklase, si Chris, kaya lang sarado na at napakadilim pa kasi nga probinsya pa yung samin, la pang street light. Ako pa naman ginawin, at talaga namang nanginginig ako sa lamig! Masyadong mahina ang tolerance ko sa lamig. Nahalata niya siguro na giniginaw na ko, kaya sabi niya, “pwede mo kong yakapin kung gusto mo para hindi ka masyadong ginawin,” hehehehe what an offer! Syempre tumanggi pa ko nung umpisa, sabi ko “hindi okay lang, titila din naman yan maya maya lang” pero siguro 30 minutes na hindi pa rin humihina yung ulan, parang bumabagyo. Ano ba to? Pagkakataon? Pinagbibigyan ba kami? Hehehe I don’t know. Tapos nung halos nanunuot na sa buto ko yung lamig, feeling ko nagfreeze nako, yumakap na ko sa likod niya. Walangya naman, para siyang nilalagnat, hahaha. Pero okay lang, nawala bigla yung ginaw ko.
Tapos dun na siya nagsimulang magsalita. Sabi niya, “hindi ko alam kung bakit ganito, hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko sayo, hindi ako sigurado, ang alam ko lang, hindi ka na nawawala sa isip ko simula nung nakita kita ulit, kaw ba, ganito rin ba nararamdaman mo?” Dyuskoday! Halos hindi ako makaimik sa sinabi niyang ito, lalo na’t hawak niya na ang mga kamay ko, ang tanging nasabi ko lang, “lasing ka Neil, hindi mo alam ang sinasabi mo” sumagot naman siya, “pasalamat ka nga at lasing ako, dahil kung hindi, hindi ko to masasabi sayo,” tapos tumahimik lang ako, ipinikit ko ang mga mata ko, lalo kong hinigpitan ang yakap ko sa likod niya, gusto kong tumatak sa isip ko yung eksenang yun, yung kaming dalawa lang, madilim, umuulan, bumabagyo, nakayakap ako sa likod niya, hawak niya ang mga kamay ko, gusto kong manatili sa isip ko ang alaalang yun.
Nung mga pagkakataong iyon, ayoko munang mag isip, ayokong bigyang daan ang duda sa puso ko, ang tanging gusto ko lang ay pagbigyan ang sarili ko, yung sundin ang gusto ng puso ko. Ayoko munang magpakaipokrita, ayoko munag isipin na aalis din ako agad para bumalik sa maynila. Kaya naman ang sabi ko sa kanya “alam mo, hindi ko rin alam ang sasabihin ko sayo, basta ang alam ko, masaya akong kasama kita ngayon, hindi na rin ako mahihiyang aminin sayo na iniisip din kita gabi gabi simula ng makita kita,” tapos sumagot siya, “kaya mo bang tanggapin kung ano lang ako?” sabi ko naman, “hindi mahalaga sakin kung ano ka, ako, matatanggap mo ba kung ano ako?” at ang sabi niya, “oo naman” hehehehe at kami na nga. “Bukas kaya, pag nahimasmasan kana, maalala mo pa kaya yung sinabi mong yan?” “kahit naman lasing ako, alam ko ginagawa at sinasabi ko,” “sinabi mo yan ha,” Kinilig ako, hanggang ngayon andito pa rin ang pamilyar na pakiramdam na yun, hindi nawawala, kahit matagal ng nangyari.
Ambilis diba? Ambilis talaga. Pero hindi na mahalaga yun, ang tanging mahalaga ay masaya kami pareho sa nararamdaman namin.
Sa wakas, tumila na ang ulan, pero ayaw pa naming umuwi, kaya umupo muna kami sa may flower pot sa harap ng bahay nila Chris. Ganito ang pwesto namin, nakasandal siya sa semento at nakasandal ako sa hita niya paharap sa kanya. Wala lang, nakuntento na kami sa hawak lang ng kamay, titigan kahit madilim. Ang saya namin nun, kahit walang nagsasalita samin, siguro ganun talaga, pag nakakaintindihan ang puso nyo, wala ng halaga ang salita, para sakin, yun na ang the best moment na tinitreasure ko. Habang nasa ganung ayos kami, tong kantang to ang naririnig naming pinapatugtog sa kung saan, basta dinig na dinig namin.
Maya maya lang, kinabig niya ko sa dibdib niya, tapos yakap yakap niya lang ako. Hanggang sa halos naiidlip na ko sa ganung ayos namin. Malamig sa labas, pero hindi ko maramdaman. Para kaming nasa ibang mundo, yung kaming dalawa lang.
Dun sa kinapwepwestuhan namin, tanaw namin yung tambayan ng mga kabarkada namin, habang nasa ganung pwesto kami, nakita na namin na andun nay ung mga barkada namin. Pero mas ginusto pa naming magsolo na lang, tutal, pagkakataon na namin to, kasi paalis na din ako nun.
Ayos na sana, kaya lang umaambon na naman, kaya sa ayaw namin at sa gusto, kelangan na naming umuwi. Inihatid na niya ko sa bahay namin, hindi siya umaalis hanggat hindi ako nakakapasok sa bahay. Nung pumasok nako, saka siya tumalikod, pero parang may kulang pa, kaya hindi ako nakatiis at tinawag ko siya, “Sandali!” Noon na ko tumakbo para yakapin siya at halikan. First kiss namin. Hindi ko alam kung gano katagal. Hindi na mahalaga yun, parang biglang tumigil ang mundo nung mga sandaling yon. Niyakap niya rin ako ng mahigpit, mahigpit na mahigpit. Dahil siguro sa sobrang tuwa ko din, kaya napaiyak ako. Unexplainable yung halik na yon, unforgettable. Sabi ko, “uuwi nako bukas samin, mamimiss kita,” ang hindi niya alam, malapit na din akong bumalik ng maynila, hindi ko sasabihin sa kanya, ngayon pa na kami na? Ayoko. Gusto ko bago ko umuwi ng maynila, gusto kong naging masaya kami, tutal yung alaalang yun ang babaunin ko pag alis ko. Ang sabi niya naman, “ihahatid kita hanggang sa inyo, hintayin mo ko,” “Sige” tapos isang halik pa bago ko tuluyang pumasok ng bahay.
Dahan dahan akong pumasok sa kwarto namin ng pinsan kong si Enoy, patingkayad pa ko kasi tulog na sila kuya sa salas. Pagkapasok ko sa kwarto, aba at gising pa, nakangiti, nakakalokang ngiti, ako naman ewan ko ba pero hindi pa rin mawala sa mukha ko ang ngiti ko. “Nakita ko kayo hehehe” sabi niya sakin, “Kayo na no?” ngumiti lang ako, “sana lang wag kang magkaproblema sa pag alis mo,” sabi ko naman, “okay lang, kakayanin ko, at eto pa, ihahatid niya ko bukas! Yessss!” humaglpak ng tawa ang pinsan ko, “sana lang wag niyang makalimutan ang mga sinabi niya,” Pero ang sakin lang, imposibleng makalimutan niya yung sinabi niya, yung ihahatid niya ko, pwede nya pang makalimutan yun, kaya hindi ako umasa dun, kasi nga gabi na at maaga pakong magbibiyahe bukas. Pero yung moment namin, imposibleng makalimutan niya yung tagpong yon, imposible.
Kinabukasan, parang nagdilang anghel si Enoy, yung pinsan ko, hindi nga siya dumating para ihatid ako, usapang lasing nga. Hay naku! Okay lang kahit medyo mabigat sa loob ko na umuwi mag isa, pero hindi ko magawang tuluyang magalit sa kanya, mas nangingibabaw pa rin yung sayang nararamdaman ko nung nagdaang gabi. Imposibleng makalimutan niya yon. Imposible talaga.
romantic tragedy... part 2
Sa wakas papunta na ulit ako ng hernani matapos ang mahabang paliwanagan at paalaman kay nanay. Hayyyy kung hindi ko lang namimiss si Neil, well sa totoo lang, miss na miss ko na siya. Mag iisang linggo na ding hindi ko siya nakikita. Excited na talaga kong makita ulit siya.
Nagulat pa si Enoy nung nakita niya kong bumaba ng jeep. Sabik din kasi sya sa kasama, at sa aming magpipinsan, kaming dalawa ang pinakaclose. At nagulat din ako sa ibinalita niya sakin, buntis daw siya, at walang ibang nakakaalam kundi ako siya at ang boyfriend niya. Problema yun, pero gayunpaman, okay na rin ako para sa kanya, kasi wala namang balak ang boyfriend nya na iwanan siya.
Wala lang, hehehe, bigla ko lang naisip, ano kaya kami ni Neil? Hehehe… anu nga kaya kung magkababy na rin kami? Hahaha! Dyuskupo! Hindi pa ko ready no, pero bakit naman si Enoy? Hindi pa rin naman siya ready diba? Hahaha! Ako lang tong nag iisip ng ganito, nakakahiya kay Neil pag nalaman niya, pero hindi ko pa rin maiwasang hindi mag isip.
Ako naman ang pumunta kina Donna nung gabing yon at sa kanya ko din nabalitaan na may reunion pala ang batch namin. Hmmnn… hehehe… what if malaman nilang kami na? Tsaka hindi pa namin napapag usapan kung ipapaalam namin na kami na nga, ah basta maghihintay na lang ako ng mga pangyayari.
Lumipas ang gabing yun na hindi ko sya nakita, alam ko namang hindi niya alam na andito na ulit ako pero naiinis ako na hindi ko sya nakita bago ko mahiga. Namimiss ko na talaga siya.
Kinabukasan, tanghali na ko nagising, pinuntahan nako sa bahay ng mga kaibigan namin, dun kami nagprepare ng mga pagkaing dadalhin namin sa beach, kasi sa beach lang naman pinakamagandang icelebrate ang reunion dun. Matatapos na kami magluto pero wala pa siya, hindi ko pa siya nakikita, hindi nako nakatiis, nagtanong nako, “Nelia asan si Neil” sabay sabay kamo silang lumingon sa kin, “Uy namimiss!” hahaha! Ang lalakas nilang mang asar! Halatang halata bako? Gusto ko mang itago ang ngiti ko pero hindi ko magawa, “baket masama bang magtanong?” hehehe…Ewan ko ba pero hindi na natapos ang panunukso nila sakin, ang hirap ng ganun, kasi ako lang mag isa ang inaasar nila, dapat dalawa kami! Hahaha!
Gayunpaman, pumunta na kami sa beach, marami rami rin kami, nakita ko ulit yung mga kabatch kong iba, at yung iba may mga dalang anak na. Ewan ko pero parang bigla akong naiingit, hehehe konti lang naman.
Mahigit isang oras na pero wala pa siya, hindi na ko nakatiis, nagtanong nako kay Nelia, “nasabihan nyo ba si Neil? Pupunta ba siya?” “nasabihan yun, at tsaka pupunta yun, yun pa, hehehe, ayan na siya oh” sabay lingon ko at nakita ko siya! Shet ang gwapo ng boyfriend ko. Hehehe…
Nakangiti agad sya sakin, tapos tinukso na agad kami, “o ayan na pala yung hinihintay mo,” Dyuskupo ang kukulit nila, nahihiya tuloy ako kay Neil. “musta?” sabi niya sakin, “okay lang, bat ngayon ka lang, hindi mo man lang kami tinulungan,” sabi ko, wala lang, nasabi ko lang kasi hindi ko alam sasabihin ko, bigla akong ninerbyos ngayong andito na siya, parang may paruparo sa tyan ko, grabe!
Pero para matigil na rin sila sa pang aasar, pinanindigan ko na, tinawag ko na si Neil at pinaupo ko siya sa tabi ko, yes! Hindi ko maiwasang hindi mangiti, ganun din naman siya, basta tuloy pa rin ang kwentuhan ng mga alaskador. Pero ang napapansin ko, kanina magkadikit lang ang braso namin, aba! Ngayon nakayakap na siya sakin! Hinayaan ko lang, gusto ko rin naman. Maya maya lang, may ibinulong sya sa kin, “sinabi mo na sa kanila?” “hindi pa, pero tingin ko hindi na kelangan,” Basta ang lambing lambing nya, may pahalik halik pa sa buhok ko, at sa harap ng mga kaklase namin yun ha. PDA nga daw kami, e ano naman nga diba? Sila nga, ganito rin siguro sila dati, kaya ngayon may mga anak na sila. Nga pala, tatlong pares na sa mga kaklase namin ang nagkatuluyan, tatlong pares din ang steady, at isa na kami ni Neil dun, hehehe.
Eto na, pictorial na! Dyuskupo! Andami naming picture na nakayakap siya sakin! Lagot ako sa nanay ko. Hahaha! Pero wala akong pakialam. Pagkatapos nun, lumayo muna kami, pumunta muna kami sa may dagat, in short magsosolo muna kami, ang lakas nga nilang mang-asar e, wala lang umupo lang kami sa puting buhangin, syempre medyo matagal din kaming hindi nagkita noh, la lang namiss lang namin isat isa. Nakaupo lang kami sa buhangin, tapos syempre nakaakbay siya sakin, ano pa nga ba, hehehe
Ang sarap pala ng ganun, yun bang wala kayong pakialam sa mundo, magkatabi lang naman kami sa buhanginan, nakasandal ako sa dibdib niya at nakayakap siya sakin, walang nagsasalita samin, pinapanood lang namin ang dagat. Sapat na yun, hindi na kelangang magsalita.
Halos kalahating oras na kami sa ganung ayos nang may ibinulong siya sakin, “hindi ka siguro maniniwala, pero sayo ko lang naramdaman to,” kinilig naman ako, napakalambing naman ng nobyo ko, “ano naman yun?” “hindi ko nga alam kung ano to e,” “sasabihin mo lang na mahal mo na ko, hindi mo pa masabi,” hahahha! Dun siya natawa, masyado daw akong prangka, pero ganun talaga ko, “oo na, mahal nga kita, masaya ka na ba?” ang lakas ng boses niya nung sinabi niya to, nananadya, gustong iparining sa lahat ang pinag uusapan namin, “syempre masaya, lika nga dito,” sa pagkakataong iyon, ako ulit ang humalik sa kanya, pero saglit lang naman, kahit papano alam ko pa ring may mga tao sa paligid namin.
Tapos may binulong ulit siya sakin, dun ako natawa, tapos nagpaalam kami sa mga kasama namin, at syempre hindi matapos tapos ang pang aasar nila. Hehehe, umalis kami gamit ang motor niya. Ano kaya iniisip nila? heheheheh
Ang layo ng pinuntahan namin, siguro 20 minutes kaming nagbiyahe, dapit hapon na nun.
Dinala niya ko sa beach, sabi niya lolo niya ang may ari nun, walang tao. Tapos pinuntahan namin yung pinakamataas na cottage, “ako ang hari dito, dito ako madalas pumunta, dito ako tumatambay, wala lang, mahilig lang akong mag isa,” sabi niya, “at ako ang magiging reyna nito, at gusto kong ako lang ang dadalhin mo dito, wala ng iba pa,” tapos niyakap niya ko, “ako lang ha, ako lang,” sabi ko habang yakap yakap niya ko, “masusunod kamahalan,” hahahaha para kaming mga baliw.
Tapos nagstay muna kami dun ng mahigit isang oras, la lang, nagmomoments lang kami, hehehe…
Madilim na nung bumalik kami sa mga kaklase namin, at ang kukulit nila! Panay ang pang aasar nila samin, Hehehe tawa lang naman kami ng tawa ni Neil ko.
Neil ko, oo akin lang siya, at hindi siya makukuha ng iba, sa mga tingin pa lang niya sa kin, hindi maaaring ikaila na ako ang nagmamay ari sa kanya. Ako lang.
Isang gabi naman, dinalaw niya ko sa bahay, kami lang ni Enoy ang tao, tapos la pa sa mood, ewan ganun daw talaga ang buntis, moody.
Pinatuloy ko sya sa terrace, at kahit may upuan, sa hita niya ko umupo, hehehe, wala lang, miss nya lang daw ako, ako din naman, ewan ko ba, pero parang kahapon lang magkasama kami, hehehe
“ano ba yan dadalaw ka sakin la ka man lang dala,” “meron naman, kendi gusto mo?” hehehe “syempre,” kaya lang kinakain na niya yung kendi, alam nyo na siguro kung pano ko yun kinuha sa kanya, hahahah
at nasa ganung akto kami ng may biglang tumikhim sa likuran namin, hahahah
“ehem!” ang tito ko! Hahahahah bigla akong nataranta. Napatayo agad ako, nyahahah “gandang gabi po” sabi ni neil, tumango lang sit song sa kanya “tsong, andyan po pala kayo hehehe,” palusot ko, “oo, andyan ba si Enoy?” “nasa kwarto po,” “pakisabi pumunta siya mamaya sa bahay, may pag uusapan kami, sige na, Oy Neil, wag kayong lalabas pa,” “opo!”
At umalis na din agad si tsong! Hahahhha grabe! Ang kaba ko nun, kala ko papagalitan ako heheheh, pero kinabahan din ako para kay Enoy, alam na ba ni tsong?
Nagkatawanan talaga kami at balik ulit sa pagkuha ng kendi sa kanya, hehehe, dun namin napagusapan ang magiging
first date namin, na sabi niya ay kakaiba sa lahat ng mga naging date ko dati, yun daw yung date na hinding hindi ko makakalimutan, hmmnnnn…
Actually, everything about my Neil is unforgettable. Hanggang diyan na lang muna, haba na e...
Nagulat pa si Enoy nung nakita niya kong bumaba ng jeep. Sabik din kasi sya sa kasama, at sa aming magpipinsan, kaming dalawa ang pinakaclose. At nagulat din ako sa ibinalita niya sakin, buntis daw siya, at walang ibang nakakaalam kundi ako siya at ang boyfriend niya. Problema yun, pero gayunpaman, okay na rin ako para sa kanya, kasi wala namang balak ang boyfriend nya na iwanan siya.
Wala lang, hehehe, bigla ko lang naisip, ano kaya kami ni Neil? Hehehe… anu nga kaya kung magkababy na rin kami? Hahaha! Dyuskupo! Hindi pa ko ready no, pero bakit naman si Enoy? Hindi pa rin naman siya ready diba? Hahaha! Ako lang tong nag iisip ng ganito, nakakahiya kay Neil pag nalaman niya, pero hindi ko pa rin maiwasang hindi mag isip.
Ako naman ang pumunta kina Donna nung gabing yon at sa kanya ko din nabalitaan na may reunion pala ang batch namin. Hmmnn… hehehe… what if malaman nilang kami na? Tsaka hindi pa namin napapag usapan kung ipapaalam namin na kami na nga, ah basta maghihintay na lang ako ng mga pangyayari.
Lumipas ang gabing yun na hindi ko sya nakita, alam ko namang hindi niya alam na andito na ulit ako pero naiinis ako na hindi ko sya nakita bago ko mahiga. Namimiss ko na talaga siya.
Kinabukasan, tanghali na ko nagising, pinuntahan nako sa bahay ng mga kaibigan namin, dun kami nagprepare ng mga pagkaing dadalhin namin sa beach, kasi sa beach lang naman pinakamagandang icelebrate ang reunion dun. Matatapos na kami magluto pero wala pa siya, hindi ko pa siya nakikita, hindi nako nakatiis, nagtanong nako, “Nelia asan si Neil” sabay sabay kamo silang lumingon sa kin, “Uy namimiss!” hahaha! Ang lalakas nilang mang asar! Halatang halata bako? Gusto ko mang itago ang ngiti ko pero hindi ko magawa, “baket masama bang magtanong?” hehehe…Ewan ko ba pero hindi na natapos ang panunukso nila sakin, ang hirap ng ganun, kasi ako lang mag isa ang inaasar nila, dapat dalawa kami! Hahaha!
Gayunpaman, pumunta na kami sa beach, marami rami rin kami, nakita ko ulit yung mga kabatch kong iba, at yung iba may mga dalang anak na. Ewan ko pero parang bigla akong naiingit, hehehe konti lang naman.
Mahigit isang oras na pero wala pa siya, hindi na ko nakatiis, nagtanong nako kay Nelia, “nasabihan nyo ba si Neil? Pupunta ba siya?” “nasabihan yun, at tsaka pupunta yun, yun pa, hehehe, ayan na siya oh” sabay lingon ko at nakita ko siya! Shet ang gwapo ng boyfriend ko. Hehehe…
Nakangiti agad sya sakin, tapos tinukso na agad kami, “o ayan na pala yung hinihintay mo,” Dyuskupo ang kukulit nila, nahihiya tuloy ako kay Neil. “musta?” sabi niya sakin, “okay lang, bat ngayon ka lang, hindi mo man lang kami tinulungan,” sabi ko, wala lang, nasabi ko lang kasi hindi ko alam sasabihin ko, bigla akong ninerbyos ngayong andito na siya, parang may paruparo sa tyan ko, grabe!
Pero para matigil na rin sila sa pang aasar, pinanindigan ko na, tinawag ko na si Neil at pinaupo ko siya sa tabi ko, yes! Hindi ko maiwasang hindi mangiti, ganun din naman siya, basta tuloy pa rin ang kwentuhan ng mga alaskador. Pero ang napapansin ko, kanina magkadikit lang ang braso namin, aba! Ngayon nakayakap na siya sakin! Hinayaan ko lang, gusto ko rin naman. Maya maya lang, may ibinulong sya sa kin, “sinabi mo na sa kanila?” “hindi pa, pero tingin ko hindi na kelangan,” Basta ang lambing lambing nya, may pahalik halik pa sa buhok ko, at sa harap ng mga kaklase namin yun ha. PDA nga daw kami, e ano naman nga diba? Sila nga, ganito rin siguro sila dati, kaya ngayon may mga anak na sila. Nga pala, tatlong pares na sa mga kaklase namin ang nagkatuluyan, tatlong pares din ang steady, at isa na kami ni Neil dun, hehehe.
Eto na, pictorial na! Dyuskupo! Andami naming picture na nakayakap siya sakin! Lagot ako sa nanay ko. Hahaha! Pero wala akong pakialam. Pagkatapos nun, lumayo muna kami, pumunta muna kami sa may dagat, in short magsosolo muna kami, ang lakas nga nilang mang-asar e, wala lang umupo lang kami sa puting buhangin, syempre medyo matagal din kaming hindi nagkita noh, la lang namiss lang namin isat isa. Nakaupo lang kami sa buhangin, tapos syempre nakaakbay siya sakin, ano pa nga ba, hehehe
Ang sarap pala ng ganun, yun bang wala kayong pakialam sa mundo, magkatabi lang naman kami sa buhanginan, nakasandal ako sa dibdib niya at nakayakap siya sakin, walang nagsasalita samin, pinapanood lang namin ang dagat. Sapat na yun, hindi na kelangang magsalita.
Halos kalahating oras na kami sa ganung ayos nang may ibinulong siya sakin, “hindi ka siguro maniniwala, pero sayo ko lang naramdaman to,” kinilig naman ako, napakalambing naman ng nobyo ko, “ano naman yun?” “hindi ko nga alam kung ano to e,” “sasabihin mo lang na mahal mo na ko, hindi mo pa masabi,” hahahha! Dun siya natawa, masyado daw akong prangka, pero ganun talaga ko, “oo na, mahal nga kita, masaya ka na ba?” ang lakas ng boses niya nung sinabi niya to, nananadya, gustong iparining sa lahat ang pinag uusapan namin, “syempre masaya, lika nga dito,” sa pagkakataong iyon, ako ulit ang humalik sa kanya, pero saglit lang naman, kahit papano alam ko pa ring may mga tao sa paligid namin.
Tapos may binulong ulit siya sakin, dun ako natawa, tapos nagpaalam kami sa mga kasama namin, at syempre hindi matapos tapos ang pang aasar nila. Hehehe, umalis kami gamit ang motor niya. Ano kaya iniisip nila? heheheheh
Ang layo ng pinuntahan namin, siguro 20 minutes kaming nagbiyahe, dapit hapon na nun.
Dinala niya ko sa beach, sabi niya lolo niya ang may ari nun, walang tao. Tapos pinuntahan namin yung pinakamataas na cottage, “ako ang hari dito, dito ako madalas pumunta, dito ako tumatambay, wala lang, mahilig lang akong mag isa,” sabi niya, “at ako ang magiging reyna nito, at gusto kong ako lang ang dadalhin mo dito, wala ng iba pa,” tapos niyakap niya ko, “ako lang ha, ako lang,” sabi ko habang yakap yakap niya ko, “masusunod kamahalan,” hahahaha para kaming mga baliw.
Tapos nagstay muna kami dun ng mahigit isang oras, la lang, nagmomoments lang kami, hehehe…
Madilim na nung bumalik kami sa mga kaklase namin, at ang kukulit nila! Panay ang pang aasar nila samin, Hehehe tawa lang naman kami ng tawa ni Neil ko.
Neil ko, oo akin lang siya, at hindi siya makukuha ng iba, sa mga tingin pa lang niya sa kin, hindi maaaring ikaila na ako ang nagmamay ari sa kanya. Ako lang.
Isang gabi naman, dinalaw niya ko sa bahay, kami lang ni Enoy ang tao, tapos la pa sa mood, ewan ganun daw talaga ang buntis, moody.
Pinatuloy ko sya sa terrace, at kahit may upuan, sa hita niya ko umupo, hehehe, wala lang, miss nya lang daw ako, ako din naman, ewan ko ba, pero parang kahapon lang magkasama kami, hehehe
“ano ba yan dadalaw ka sakin la ka man lang dala,” “meron naman, kendi gusto mo?” hehehe “syempre,” kaya lang kinakain na niya yung kendi, alam nyo na siguro kung pano ko yun kinuha sa kanya, hahahah
at nasa ganung akto kami ng may biglang tumikhim sa likuran namin, hahahah
“ehem!” ang tito ko! Hahahahah bigla akong nataranta. Napatayo agad ako, nyahahah “gandang gabi po” sabi ni neil, tumango lang sit song sa kanya “tsong, andyan po pala kayo hehehe,” palusot ko, “oo, andyan ba si Enoy?” “nasa kwarto po,” “pakisabi pumunta siya mamaya sa bahay, may pag uusapan kami, sige na, Oy Neil, wag kayong lalabas pa,” “opo!”
At umalis na din agad si tsong! Hahahhha grabe! Ang kaba ko nun, kala ko papagalitan ako heheheh, pero kinabahan din ako para kay Enoy, alam na ba ni tsong?
Nagkatawanan talaga kami at balik ulit sa pagkuha ng kendi sa kanya, hehehe, dun namin napagusapan ang magiging
first date namin, na sabi niya ay kakaiba sa lahat ng mga naging date ko dati, yun daw yung date na hinding hindi ko makakalimutan, hmmnnnn…
Actually, everything about my Neil is unforgettable. Hanggang diyan na lang muna, haba na e...
romantic tragedy... part 3
The real essence of romantic love, is that wonderful beginning, after which, sadness and impossibility may become the rule.
Sa kaso namin ni Neil, totoong totoo ito. Oo, hindi kami nagkatuluyan gaya siguro ng iniisip ng marami. Magtatanung siguro kayo kung bakit, ewan ko, sadyang ganun lang talaga ang buhay.
Nung minsang pauwi kami, magkahawak kamay pa kaming naglalakad, walang pakialam sa sasabihin ng iba, bingi sa mga bulung bulungan sa paligid tungkol samin, at bulag dahil sa wala kaming ibang nakikita kundi ang isa’t isa lamang.
Dahil siguro sa masyado pa kaming lasing sa nararamdaman naming saya, hindi namin namalayan na may nakamasid pala samin. At nakasunod samin. Ang mama niya.
Alam ko naman yun, alam kong ayaw sakin ng parents niya. Pano ko nalaman? Kay Donna. Minsan isang gabi nagkausap kami ni Donna. Sa kanya ko nalaman na si Rachel, yung kapatid ni Neil na sumunod sa kanya, nakapag asawa ng taga ibang relihiyon. Nagpalit ng relihiyon si Rachel. Sumunod siya sa relihiyon ng napangasawa niya. Nalaman ko kay Donna na itinakwil si Rachel ng parents nyo, pati na ng ibang kapatid mo.
Sinabi sakin ni Donna yung sinabi ng mama mo. “Nawala na nga si Rachel, pati ba naman si Neil?” Ayaw sakin ng mama mo dahil magkapareho na kami ni Rachel. Natatakot din siyang baka ikaw ang sumunod. Na siyang gusto ko. Dun ako nagsimulang magkaroon ng alinlangan sa ating dalawa.
Mahal na mahal kita at ayaw kong mawala ka sakin. Kaya kinausap kita Neil. Natatandaan mo ba yun? Sinabi ko pa nga sayo na handa akong hintayin ka, na hindi naman talaga ko umaasa na gagawin mo yung ginawa ni Rachel para sa napangasawa niya, ang gusto ko lang, ipaglaban mo ko. Yun lang ang hinintay kong gawin mo.
Ito hindi mo pa to alam. Hindi ko na sinabi sayo. Hindi mo na din kasi kelangang malaman pa. Isang gabi, kakauwi lang natin galing sa palagi nating pinupuntahan. Siguro wala pang isang oras kang nakakaalis sa bahay namin, dumating si Ate Lucille, yung ate mo. Hindi naman talaga ako ang pakay niya, si Ate Flor ang hinahanap niya. Pero wala pa si ate flor nun, ako pa lang sa bahay. Naiilang man ako, pero hinarap ko si ate mo.
Kamustahan lang kami nung umpisa. Small talk. Hanggang sa napunta sayo ang usapan. Sinabi niya sakin na hindi ka pa nga daw pwedeng mag-asawa. Na marami ka pa daw responsibilidad sa pamilya nyo. Na marami ka pang mga pangarap sa buhay. Hindi naman niya ko diniretsang iwasan na kita, pero yun na yun! She was saying things to mean another thing! I’m not that stupid not to understand what she was saying! Hindi rin ako ganun kamanhid. Alam na alam kong ayaw sakin ng pamilya mo. Hindi ka pa daw pwedeng mag asawa, pero bakit panay ang pahiwatig mo sakin na gusto mo nang lumagay sa tahimik? Hindi isang beses na sinabi mo saking gusto mo ng bumukod sa pamilya nyo. Marami ka pa daw responsibilidad sa pamilya mo, bakit? Sino bang wala? Sa tingin ba ng ate mo, sarili ko lang iniintindi ko? Marami ka pa daw pangarap sa buhay. Hah! Kasinungalingan! Alam na alam kong ang tanging pangarap mo ay ang makatuluyan tayo! Ang makasama ako habang buhay! Yan ang hindi alam ni Lucille, ng mama mo, ng pamilya mo. Pero ako alam na alam ko yan dahil yan ang palagi mong sinasabi, yang ang palagi mong ipinadadama sakin, yang ang nakikita ko sayo!
Nakahanda naman akong harapin ang lahat ng mga yun, basta alam ko lang na ipaglalaban mo ko. Sapat na para magbigay sakin ng lakas ng loob ang maramdaman kong nasa likod kita, na kahit ano mangyari, hinding hindi mo hahayaang papaghiwalayin tayo ng pamilya mo.
Sa panig ko nga, galit din sakin ang lahat, dahil hindi ka naman namin kapananampalataya. May mga kapintasan ka din na hindi ko tinitingnan, na sila lang ang nakakakita. Ayokong tingnan dahil sa ayaw ko itong bigyan ng puwang kahit sa isip ko, lalo na sa puso ko. Pero ipinaglalaban kita. Naging matigas nga daw ulo ko dahil sayo. Dahil sa palagi kitang kasama at ayaw nila. Ang katwiran ko, hindi ko maramdaman sa piling nila yung nararamdaman ko pag tayo ang magkasama. Marami pa silang sinasabi Laban sayo na ayoko ng maalala pa. Dahil nasasaktan ako pag nagsasalita sila Laban sayo, pakiramdam ko sakin nila sinasabi yun, ako ang sumasalo ng masasakit na salita na ukol sana sayo.
Ang gusto ko lang naman, ang pakiusap ko lang sana sayo, ipaglaban mo ako. Tutal sabi mo ako ang buhay mo, patunayan mo. Yun lang ang hinihintay ko.
Kaya lang, halos madurog ang puso ko nung bigla ka na lang nanlamig sakin. Iniwasan mo ako, pinuntahan pa nga kita para komprontahin ka kung bakit ka nagkakaganyan, pero anong sinagot mo sakin? Busy ka. Hah! Busy?! Samantalang nung nagsisimula pa lang tayo, lahat ng oras mo na sakin? Halos ayaw mong umalis sa tabi ko! Pinahanga mo pa nga ako dahil sa sinabi mong “when I’m with you, I will sleep little, dream more, understanding that each time we close our eyes, we lose 60 seconds of light.” Pinahanga mo ko nung sinabi mo to dahil linya to ng favorite author ko! To think na hindi ka mahilig magbasa, na iba ang hilig mo.
Kaya hinayaan muna kita, inaamin ko, nagtampo talaga ko sayo. Miss na miss na kita. Pero parang hindi mo ko namimiss. Hindi ka man lang nagagawi sa bahay, hindi mo na ko dinadalaw.
Tapos magseselos selos ka nung nalaman mong may nagpupunta pala sa bahay na kaibigan natin, na alam mo palang may gusto din sakin, pero hindi ko alam. Tapos ang lakas pa ng loob mong awayin ako sa bahay dahil sa nagpang abot kayong dalawa dun! Hindi ako nagtatago dahil sa wala naman akong itatago. Hindi ako nagpapaligaw at hindi rin niya ko nililigawan!
Tapos naglasing ka pa nung gabi! At saka ka pumunta sa bahay. Kakausapin mo ko ng lasing ka? Sabagay, sanay nako, nung niligawan mo nga ako lasing ka diba? Kaw pa itong may ganang magalit, ikaw na nga tong lumayo sakin.
Pero nung gabing yon, nakabuo na ko ng desisyon, at hindi na magbabago pa yun,
Nung gabing yon din, dun mo inamin sakin na nahihirapan ka sa ginagawa mong pag iwas sakin. Bumalik ulit ang dating Neil na kilala ko, yung Neil na mahal na mahal ako. Napaiyak ako nun, nagmistula akong bata na umiiyak sa dibdib mo. Nakakatuwang isipin na ikaw na malambing ka na ulit, pero tinatagan ko loob ko. Kaya lang huli na. Nakapagdesisyon na kasi ako at yun ang tama. Hindi pwedeng masira ang plano ko. Para satin din naman yun, para hindi na tayo masyado pang mahirapan at masaktan balang araw.
Kaya kahit nasasaktan ako, umalis ako kinabukasan. Umuwi ako samin, para lang bumili ng ticket at lumuwas papuntang Maynila kinabukasan.
Hindi nako nagpaalam pa sayo. Hindi na mahalaga yun. Baka hindi lang ako matuloy. Sa bus, dun ko na lang ibinuhos lahat ng luha ko. Kasehodang pag-usapan at pagtawanan ako ng mga kasabay ko sa biyahe, dahil sa halos buong biyahe akong umiiyak dahil sayo.
Dito sa Maynila, pinilit kong magmove on. Nilibang ko ang sarili ko. Nagpakabusy ako sa trabaho. Nakipagnobyo din ako. Nakalimutan din kita. Well, akala ko.
Apat na taon na ang nakalipas, apat na mahabang taon. Hindi na kita nakita simula nun. At hindi ko rin alam kung bakit kita naaalala pa. Hindi ko alam kung pano kong naalala lahat. Naikwento ko kung pano tayo nagsimula. Kung gano tayo kasaya nung tayo pa. Kung gano ka memorable yung date natin. Pero siguro hanggang dun na lang yun.
Kung sa gusto, gusto ko pang makita ka, gusto kong bumalik sa beach na palagi nating pinupuntahan, sa beach kung san tayo bumuo ng mga pangarap natin.
Pero may bahagi din ng puso ko, na nagsasabing tama na. Alam ko namang hindi tayo ang para sa isa’t isa. At ako na lang ang nakakaalam nun.
Sa kaso namin ni Neil, totoong totoo ito. Oo, hindi kami nagkatuluyan gaya siguro ng iniisip ng marami. Magtatanung siguro kayo kung bakit, ewan ko, sadyang ganun lang talaga ang buhay.
Nung minsang pauwi kami, magkahawak kamay pa kaming naglalakad, walang pakialam sa sasabihin ng iba, bingi sa mga bulung bulungan sa paligid tungkol samin, at bulag dahil sa wala kaming ibang nakikita kundi ang isa’t isa lamang.
Dahil siguro sa masyado pa kaming lasing sa nararamdaman naming saya, hindi namin namalayan na may nakamasid pala samin. At nakasunod samin. Ang mama niya.
Alam ko naman yun, alam kong ayaw sakin ng parents niya. Pano ko nalaman? Kay Donna. Minsan isang gabi nagkausap kami ni Donna. Sa kanya ko nalaman na si Rachel, yung kapatid ni Neil na sumunod sa kanya, nakapag asawa ng taga ibang relihiyon. Nagpalit ng relihiyon si Rachel. Sumunod siya sa relihiyon ng napangasawa niya. Nalaman ko kay Donna na itinakwil si Rachel ng parents nyo, pati na ng ibang kapatid mo.
Sinabi sakin ni Donna yung sinabi ng mama mo. “Nawala na nga si Rachel, pati ba naman si Neil?” Ayaw sakin ng mama mo dahil magkapareho na kami ni Rachel. Natatakot din siyang baka ikaw ang sumunod. Na siyang gusto ko. Dun ako nagsimulang magkaroon ng alinlangan sa ating dalawa.
Mahal na mahal kita at ayaw kong mawala ka sakin. Kaya kinausap kita Neil. Natatandaan mo ba yun? Sinabi ko pa nga sayo na handa akong hintayin ka, na hindi naman talaga ko umaasa na gagawin mo yung ginawa ni Rachel para sa napangasawa niya, ang gusto ko lang, ipaglaban mo ko. Yun lang ang hinintay kong gawin mo.
Ito hindi mo pa to alam. Hindi ko na sinabi sayo. Hindi mo na din kasi kelangang malaman pa. Isang gabi, kakauwi lang natin galing sa palagi nating pinupuntahan. Siguro wala pang isang oras kang nakakaalis sa bahay namin, dumating si Ate Lucille, yung ate mo. Hindi naman talaga ako ang pakay niya, si Ate Flor ang hinahanap niya. Pero wala pa si ate flor nun, ako pa lang sa bahay. Naiilang man ako, pero hinarap ko si ate mo.
Kamustahan lang kami nung umpisa. Small talk. Hanggang sa napunta sayo ang usapan. Sinabi niya sakin na hindi ka pa nga daw pwedeng mag-asawa. Na marami ka pa daw responsibilidad sa pamilya nyo. Na marami ka pang mga pangarap sa buhay. Hindi naman niya ko diniretsang iwasan na kita, pero yun na yun! She was saying things to mean another thing! I’m not that stupid not to understand what she was saying! Hindi rin ako ganun kamanhid. Alam na alam kong ayaw sakin ng pamilya mo. Hindi ka pa daw pwedeng mag asawa, pero bakit panay ang pahiwatig mo sakin na gusto mo nang lumagay sa tahimik? Hindi isang beses na sinabi mo saking gusto mo ng bumukod sa pamilya nyo. Marami ka pa daw responsibilidad sa pamilya mo, bakit? Sino bang wala? Sa tingin ba ng ate mo, sarili ko lang iniintindi ko? Marami ka pa daw pangarap sa buhay. Hah! Kasinungalingan! Alam na alam kong ang tanging pangarap mo ay ang makatuluyan tayo! Ang makasama ako habang buhay! Yan ang hindi alam ni Lucille, ng mama mo, ng pamilya mo. Pero ako alam na alam ko yan dahil yan ang palagi mong sinasabi, yang ang palagi mong ipinadadama sakin, yang ang nakikita ko sayo!
Nakahanda naman akong harapin ang lahat ng mga yun, basta alam ko lang na ipaglalaban mo ko. Sapat na para magbigay sakin ng lakas ng loob ang maramdaman kong nasa likod kita, na kahit ano mangyari, hinding hindi mo hahayaang papaghiwalayin tayo ng pamilya mo.
Sa panig ko nga, galit din sakin ang lahat, dahil hindi ka naman namin kapananampalataya. May mga kapintasan ka din na hindi ko tinitingnan, na sila lang ang nakakakita. Ayokong tingnan dahil sa ayaw ko itong bigyan ng puwang kahit sa isip ko, lalo na sa puso ko. Pero ipinaglalaban kita. Naging matigas nga daw ulo ko dahil sayo. Dahil sa palagi kitang kasama at ayaw nila. Ang katwiran ko, hindi ko maramdaman sa piling nila yung nararamdaman ko pag tayo ang magkasama. Marami pa silang sinasabi Laban sayo na ayoko ng maalala pa. Dahil nasasaktan ako pag nagsasalita sila Laban sayo, pakiramdam ko sakin nila sinasabi yun, ako ang sumasalo ng masasakit na salita na ukol sana sayo.
Ang gusto ko lang naman, ang pakiusap ko lang sana sayo, ipaglaban mo ako. Tutal sabi mo ako ang buhay mo, patunayan mo. Yun lang ang hinihintay ko.
Kaya lang, halos madurog ang puso ko nung bigla ka na lang nanlamig sakin. Iniwasan mo ako, pinuntahan pa nga kita para komprontahin ka kung bakit ka nagkakaganyan, pero anong sinagot mo sakin? Busy ka. Hah! Busy?! Samantalang nung nagsisimula pa lang tayo, lahat ng oras mo na sakin? Halos ayaw mong umalis sa tabi ko! Pinahanga mo pa nga ako dahil sa sinabi mong “when I’m with you, I will sleep little, dream more, understanding that each time we close our eyes, we lose 60 seconds of light.” Pinahanga mo ko nung sinabi mo to dahil linya to ng favorite author ko! To think na hindi ka mahilig magbasa, na iba ang hilig mo.
Kaya hinayaan muna kita, inaamin ko, nagtampo talaga ko sayo. Miss na miss na kita. Pero parang hindi mo ko namimiss. Hindi ka man lang nagagawi sa bahay, hindi mo na ko dinadalaw.
Tapos magseselos selos ka nung nalaman mong may nagpupunta pala sa bahay na kaibigan natin, na alam mo palang may gusto din sakin, pero hindi ko alam. Tapos ang lakas pa ng loob mong awayin ako sa bahay dahil sa nagpang abot kayong dalawa dun! Hindi ako nagtatago dahil sa wala naman akong itatago. Hindi ako nagpapaligaw at hindi rin niya ko nililigawan!
Tapos naglasing ka pa nung gabi! At saka ka pumunta sa bahay. Kakausapin mo ko ng lasing ka? Sabagay, sanay nako, nung niligawan mo nga ako lasing ka diba? Kaw pa itong may ganang magalit, ikaw na nga tong lumayo sakin.
Pero nung gabing yon, nakabuo na ko ng desisyon, at hindi na magbabago pa yun,
Nung gabing yon din, dun mo inamin sakin na nahihirapan ka sa ginagawa mong pag iwas sakin. Bumalik ulit ang dating Neil na kilala ko, yung Neil na mahal na mahal ako. Napaiyak ako nun, nagmistula akong bata na umiiyak sa dibdib mo. Nakakatuwang isipin na ikaw na malambing ka na ulit, pero tinatagan ko loob ko. Kaya lang huli na. Nakapagdesisyon na kasi ako at yun ang tama. Hindi pwedeng masira ang plano ko. Para satin din naman yun, para hindi na tayo masyado pang mahirapan at masaktan balang araw.
Kaya kahit nasasaktan ako, umalis ako kinabukasan. Umuwi ako samin, para lang bumili ng ticket at lumuwas papuntang Maynila kinabukasan.
Hindi nako nagpaalam pa sayo. Hindi na mahalaga yun. Baka hindi lang ako matuloy. Sa bus, dun ko na lang ibinuhos lahat ng luha ko. Kasehodang pag-usapan at pagtawanan ako ng mga kasabay ko sa biyahe, dahil sa halos buong biyahe akong umiiyak dahil sayo.
Dito sa Maynila, pinilit kong magmove on. Nilibang ko ang sarili ko. Nagpakabusy ako sa trabaho. Nakipagnobyo din ako. Nakalimutan din kita. Well, akala ko.
Apat na taon na ang nakalipas, apat na mahabang taon. Hindi na kita nakita simula nun. At hindi ko rin alam kung bakit kita naaalala pa. Hindi ko alam kung pano kong naalala lahat. Naikwento ko kung pano tayo nagsimula. Kung gano tayo kasaya nung tayo pa. Kung gano ka memorable yung date natin. Pero siguro hanggang dun na lang yun.
Kung sa gusto, gusto ko pang makita ka, gusto kong bumalik sa beach na palagi nating pinupuntahan, sa beach kung san tayo bumuo ng mga pangarap natin.
Pero may bahagi din ng puso ko, na nagsasabing tama na. Alam ko namang hindi tayo ang para sa isa’t isa. At ako na lang ang nakakaalam nun.
anong klaseng boyfriend/girlfriend ka?
Anung klaseng boyfriend/girlfriend ka?
Ako? Simple lang akong girlfriend. Malambing, makulit, madaldal, at masaya. Masarap din daw akong kausap (sabi nila). Kahit ano pwedeng pag usapan, mula sa napakasimpleng bagay, hanggang sa mga bagay tungkol sa buhay na to. Naniniwala kasi ako na dapat pag mag-on kayo, dapat open kayo sa isa’t-isa. Dapat napag-uusapan nyo ang lahat ng bagay. Importante kasi yun para sakin.
May naging boyfriend ako. Sa lahat siya ang pinakasimple. At yun ang nagustuhan ko sa kanya. Simple lang siya mamuhay. Ayaw niya ng magulo. Ayaw ng masyadong maingay. Gusto niya tahimik lang. Nung niyayaya niya na kong lumagay na kami sa tahimik, ayaw niyang tumira kami sa Maynila. Hindi sa hindi siya sanay, tumira na din kasi siya dito kahit papano. Kaya lang, mas gusto niya talaga sa bayan namin. Tahimik lang kasi dun e, simple lang mamuhay ang mga tao. Dun, kahit wala kang masyadong pera, mabubuhay ka. Hindi mo kailangang maging masipag para kumita ng pera, kasi naman, aanhin mo naman dun ang maraming pera? Magkakaroon ka nga dun ng pagkain ng hindi bumibili e.
Yun ang gusto niya. Hindi sa tamad siya, hindi sa wala siyang pangarap, pero may mga tao pa pala sa panahon natin ngayon na ganun ang gusto. Sabagay, ako rin, gusto ko rin yung ganun, kaya lang hindi ko alam kung kaya kong tumagal sa ganung klase ng buhay. Palibhasa nasanay ako dito sa Maynila.
Pero sa baryo namin na yun? Masarap mabuhay dun. Lahat ng tao halos kakilala mo. Malapit ka sa mga kaibigan mo, andiyan lang sa tabi ang mga kamag anak mo.
Wala nga lang mall, pero aanhin mo naman ang mall kung para ka namang nasa boracay sa ganda ng beach dun? Dun walang polusyon, walang trapik. Maaga gumising ang mga tao dun, pero hindi nagmamadali.
Yun ang gusto niya, na gusto ko rin sana. Kaya lang, may iba pa kasi akong pangarap nun e. May mga pangarap akong gusto pang mangyari na hindi sana nangyari kung nag-asawa kami agad. Isang bagay pa, may pagka-ambisyosa din akong tao, pero konti lang naman. At dahil sa pagkaambisyosang iyon, nawala siya sakin.
Kung alam ko lang sana na makakaramdam ako ng pagsisisi sa ngayon, kung alam ko lang na ganito mangyayari sa bandang huli, sana pala hindi na ko umambisyon ng sobra. Tutal parang wala din naman akong narating pa e. Oo may maayos na trabaho ako ngayon, nakakabili ako ng gusto ko, pero palagi akong pagod. Masaya ko, pero masaya ba akong talaga? Ngayon ako nagsisisi. Ito ba talaga ang buhay na gusto ko? Kung ito nga, bakit nakakaramdam ako ng panghihinayang? Hindi kaya nagkamali ako ng desisyon? Naguguluhan ako.
Gayunpaman, anung klaseng boyfriend/girlfriend ka?
Ako? Simple lang akong girlfriend. Malambing, makulit, madaldal, at masaya. Masarap din daw akong kausap (sabi nila). Kahit ano pwedeng pag usapan, mula sa napakasimpleng bagay, hanggang sa mga bagay tungkol sa buhay na to. Naniniwala kasi ako na dapat pag mag-on kayo, dapat open kayo sa isa’t-isa. Dapat napag-uusapan nyo ang lahat ng bagay. Importante kasi yun para sakin.
May naging boyfriend ako. Sa lahat siya ang pinakasimple. At yun ang nagustuhan ko sa kanya. Simple lang siya mamuhay. Ayaw niya ng magulo. Ayaw ng masyadong maingay. Gusto niya tahimik lang. Nung niyayaya niya na kong lumagay na kami sa tahimik, ayaw niyang tumira kami sa Maynila. Hindi sa hindi siya sanay, tumira na din kasi siya dito kahit papano. Kaya lang, mas gusto niya talaga sa bayan namin. Tahimik lang kasi dun e, simple lang mamuhay ang mga tao. Dun, kahit wala kang masyadong pera, mabubuhay ka. Hindi mo kailangang maging masipag para kumita ng pera, kasi naman, aanhin mo naman dun ang maraming pera? Magkakaroon ka nga dun ng pagkain ng hindi bumibili e.
Yun ang gusto niya. Hindi sa tamad siya, hindi sa wala siyang pangarap, pero may mga tao pa pala sa panahon natin ngayon na ganun ang gusto. Sabagay, ako rin, gusto ko rin yung ganun, kaya lang hindi ko alam kung kaya kong tumagal sa ganung klase ng buhay. Palibhasa nasanay ako dito sa Maynila.
Pero sa baryo namin na yun? Masarap mabuhay dun. Lahat ng tao halos kakilala mo. Malapit ka sa mga kaibigan mo, andiyan lang sa tabi ang mga kamag anak mo.
Wala nga lang mall, pero aanhin mo naman ang mall kung para ka namang nasa boracay sa ganda ng beach dun? Dun walang polusyon, walang trapik. Maaga gumising ang mga tao dun, pero hindi nagmamadali.
Yun ang gusto niya, na gusto ko rin sana. Kaya lang, may iba pa kasi akong pangarap nun e. May mga pangarap akong gusto pang mangyari na hindi sana nangyari kung nag-asawa kami agad. Isang bagay pa, may pagka-ambisyosa din akong tao, pero konti lang naman. At dahil sa pagkaambisyosang iyon, nawala siya sakin.
Kung alam ko lang sana na makakaramdam ako ng pagsisisi sa ngayon, kung alam ko lang na ganito mangyayari sa bandang huli, sana pala hindi na ko umambisyon ng sobra. Tutal parang wala din naman akong narating pa e. Oo may maayos na trabaho ako ngayon, nakakabili ako ng gusto ko, pero palagi akong pagod. Masaya ko, pero masaya ba akong talaga? Ngayon ako nagsisisi. Ito ba talaga ang buhay na gusto ko? Kung ito nga, bakit nakakaramdam ako ng panghihinayang? Hindi kaya nagkamali ako ng desisyon? Naguguluhan ako.
Gayunpaman, anung klaseng boyfriend/girlfriend ka?
perfect routine...
To me, the perfect routine for me and my husband would be:
Make love, sleep, eat, make love, sleep, eat, make love, sleep, eat, make love, watch TV, make love, sleep, eat, make love, sleep eat, make love, sleep eat, do the shopping, make love, sleep eat, make love, sleep, eat, visit a friend, make love (not at our friends house...unless they have a spare room) sleep eat, make love sleep eat, make love, sleep eat, take a walk, make love, sleep eat, make love, sleep eat etc.
Make love, sleep, eat, make love, sleep, eat, make love, sleep, eat, make love, watch TV, make love, sleep, eat, make love, sleep eat, make love, sleep eat, do the shopping, make love, sleep eat, make love, sleep, eat, visit a friend, make love (not at our friends house...unless they have a spare room) sleep eat, make love sleep eat, make love, sleep eat, take a walk, make love, sleep eat, make love, sleep eat etc.
naniniwala ka ba sa sumpa?
lately, nabanggit ng kagalang galang na poon na meron daw sumpa sa barkadahan namin, ang sagot ko naman, baka sayo lang nyahahahah
pero napag-isip ako nun ah, meron nga bang sumpa sa barkadahan namin? eto, bahala na kayo, aheheheh
si alex: ilang taon ng inaambisyon si admin, pati si brent IT, pero hanggang ngayon, ambisyon pa rin kamusta naman! walang birtud ang kanyang pamatay na asset na sabi ni magz ay mabilog, mapintog, at kapansin pansin nyahahahah nagbertdey na't lahat, nagwish na't lahat na maisogo isa man lang sa dalawang ito, pero alaws pa rin, as in ZERO pa rin...
si magz: ang masasabi ko lang dito kay magz ay... pwedeng pwede na! papaya pa lang nito panalong panalo na nyahahhaha, maganda naman si magz, matalino pa sobra, wala ka ng hahanapin pa, pero wag ka! walang boypren to noh! as in certified bachelor nyahahhahahah
si lumen: eto ang swerte ng magiging boypren nito, kasi si lumen ang isa rin sa matatawag kong perpek gelpren, abs pa lang pamatay na, o di ba? punyeta lumen ano bang sikreto mo sa abs mo eh mas malakas ka pang kumain sa min ni alex? share naman jan o...
si neo: ah ito, ito napakaraming -lets nito, mapagerlet, pati boylet, nyahahah oi kamusta naman ang pamomocahontas? balato naman jan, nyahahah si neo napakaraming nagkakandarapa, dumadapa, nasusubsob, pero minsan, siya ang nakasubsob, ay ano ba yan, hulsam ako noh! si neo, ang masasabi kong maraming kakariran pero palagi rin siyang available...
si poon: hay naku nagkaanak na't lahat pero la pa ring boypren! hanggang ngayon si juz na walang malay ay wala pa ring malay awa ng Diyos nyahahahah. Siya ang pinakabunso samin pero siya ang pinakamaagang lumande, kitamo siya ang may beybi ngayon. hoy poon dalhin mo sa bahay beybi mo!
si LTP: ah ito, swerte ng magiging gelpren nito, as in napakaswerte, sayang nga lang at ayaw talaga kong sagutin ni LTP eh, hay naku! kung di ka lang magagalit e pinakulam ko na yang isfeyshal samwan mo ha nang magayuma na kita, kaso mo, si isfeyshal samwan bulag! kaya hanggang ngayon, zero pa rin ang lablayp nito.
si ate malou: dito kapit na kapit ang sumpa nyahahahah aylabshu teh! yoko na baka mapatay na ko nito bukas eh nyahahahah
si ate sybil: need i say more? nyahahah ikaw talaga uday! you and your big mouth talaga! nyahahahah ate sy labs kita nyahahahahah
hay naku! teka papahuli bako? hinde noh!
ako: ilang taon ko ng pinagpapantasyahan ang lalaki sa kapilya noh! punyeta gang ngayon pantasya pa rin! kanina nadaanan ko na siya, kung wala lang tao sa paligid namin, malamang nagahasa ko na yun, nyahahahah joke! (half meant)...
o ano, naniniwala ka na ba sa sumpa? nyahahahah
Click on the banner if you want to earn extra cash =)
pero napag-isip ako nun ah, meron nga bang sumpa sa barkadahan namin? eto, bahala na kayo, aheheheh
si alex: ilang taon ng inaambisyon si admin, pati si brent IT, pero hanggang ngayon, ambisyon pa rin kamusta naman! walang birtud ang kanyang pamatay na asset na sabi ni magz ay mabilog, mapintog, at kapansin pansin nyahahahah nagbertdey na't lahat, nagwish na't lahat na maisogo isa man lang sa dalawang ito, pero alaws pa rin, as in ZERO pa rin...
si magz: ang masasabi ko lang dito kay magz ay... pwedeng pwede na! papaya pa lang nito panalong panalo na nyahahhaha, maganda naman si magz, matalino pa sobra, wala ka ng hahanapin pa, pero wag ka! walang boypren to noh! as in certified bachelor nyahahhahahah
si lumen: eto ang swerte ng magiging boypren nito, kasi si lumen ang isa rin sa matatawag kong perpek gelpren, abs pa lang pamatay na, o di ba? punyeta lumen ano bang sikreto mo sa abs mo eh mas malakas ka pang kumain sa min ni alex? share naman jan o...
si neo: ah ito, ito napakaraming -lets nito, mapagerlet, pati boylet, nyahahah oi kamusta naman ang pamomocahontas? balato naman jan, nyahahah si neo napakaraming nagkakandarapa, dumadapa, nasusubsob, pero minsan, siya ang nakasubsob, ay ano ba yan, hulsam ako noh! si neo, ang masasabi kong maraming kakariran pero palagi rin siyang available...
si poon: hay naku nagkaanak na't lahat pero la pa ring boypren! hanggang ngayon si juz na walang malay ay wala pa ring malay awa ng Diyos nyahahahah. Siya ang pinakabunso samin pero siya ang pinakamaagang lumande, kitamo siya ang may beybi ngayon. hoy poon dalhin mo sa bahay beybi mo!
si LTP: ah ito, swerte ng magiging gelpren nito, as in napakaswerte, sayang nga lang at ayaw talaga kong sagutin ni LTP eh, hay naku! kung di ka lang magagalit e pinakulam ko na yang isfeyshal samwan mo ha nang magayuma na kita, kaso mo, si isfeyshal samwan bulag! kaya hanggang ngayon, zero pa rin ang lablayp nito.
si ate malou: dito kapit na kapit ang sumpa nyahahahah aylabshu teh! yoko na baka mapatay na ko nito bukas eh nyahahahah
si ate sybil: need i say more? nyahahah ikaw talaga uday! you and your big mouth talaga! nyahahahah ate sy labs kita nyahahahahah
hay naku! teka papahuli bako? hinde noh!
ako: ilang taon ko ng pinagpapantasyahan ang lalaki sa kapilya noh! punyeta gang ngayon pantasya pa rin! kanina nadaanan ko na siya, kung wala lang tao sa paligid namin, malamang nagahasa ko na yun, nyahahahah joke! (half meant)...
o ano, naniniwala ka na ba sa sumpa? nyahahahah
Click on the banner if you want to earn extra cash =)
extra challenge!
Date of arrival: November 24, 2006 10:35 am
Destination: Sa aking bagong mansyon
Partner: Whoelse? nyahahhaha
Challenge: Makipagtitigan sa partner ko sa loob ng isang araw! nyahahhaha
okay eto na, dumating kami ni luvrina sa bago kong mansyon ng mag-a-alas dyes y media ng umaga,
jusme nagkaligaw ligaw pa kami dahil sa hindi ko matandaan kung san nakatirik ang bago kong mansyon nyahahahahha
buti na lang, may konti pa kong load kaya natawagan ko ang aking landlord bweheheheheh
so, ayun na, nakarating na kami sa wakas sa aking bagong mansyon,
maingay dun tapos medyo magulo pa kasi kasalukuyan pang inaayos ang aming bahay, pero okay na ang kwarto ko, kaya kahit maingay ang paligid, nakatulog din kami ni luvrina,
kamusta naman pagkagising namin, wala ng tao dun kundi kaming dalawa na lang, jusme!
ang masama pa, wala kaming tv dun, wala ding radyo, at wala kahit anu!
nung umpisa okay lang kasi okay pa kami,
naisipan din naming lumabas para maggrocery, susme nilakad namin simula bahay gang palengke kamusta naman yon! kaya wag ng magtaka pag nakita nyo kung gano kalaki ang binti ko nyahahhahah
so ayan, nakapaggrocery na kami, nakauwi na rin, nga pala, sumakay naman kami ng jeep pauwi noh,
eto na, magluluto na kami, susme! napaka-high tech ng kalan namin! siya ang latest kalan nung 1920s nyahahhahaha
natakot pa kami kasi bigla siyang umapoy ng malaki, akala namin masusunog na kami dun, nyeta ng dahil sa pagluluto ng noodles, muntik pa kaming magkasunog
pero nairaos din namin ang pagkain namin,
eto na, nung matapos na kaming kumain, wala na kaming ibang magawa, as in wala!
Pano wala kaming tv.
Wala ding radio.
Walang relo.
Walang cellphone!
Nyeta talaga!
Hay naku!
At alam nyo ba kung pano namin nalaman ang oras? Dahil sa mabilis na mata ni luvrina, nakakita siya ng relo sa kapit bahay naming parang haunted house
At pagabi na rin nung nakakita kami ng relo
Wala kaming ginagawa, nakakasawa ng magkwentuhan, problema naming kung pano palilipasin ang oras.
Kaya nagkwentuhan na lang kami ng mga walang kakwenta kwentang bagay, nagbolahan na lang kami, naglokohan, sabi pa nga niya, mas okay na daw yun compared to lugaw nyahahahhaha
At last! Nakatulog din kami sa wakas! At nagising din kami ng maayos at mapayapa! Nyahahahhaha
So to make it short, iniwan din ako ni luvrinang p*kp*k nyahahahhaha
At ako na lang mag-isa
Alam nyo, maganda naman yung mansion ko, maayos, maaliwalas at malinis. Kaya lang habang gumagabi na, eeeeeeeeeeeee!!!
Alam nyo kasi, kung dun kila alex, may mga naliligaw na kaluluwa,
Dun sa min, wala,
KASI NAMAN TERITORYO NILA YUN!
Kakatakut!!!!
Nyetang buhay to, pero since mambabarang ako, ah, wa epek sila sakin bwahahahaha
Destination: Sa aking bagong mansyon
Partner: Whoelse? nyahahhaha
Challenge: Makipagtitigan sa partner ko sa loob ng isang araw! nyahahhaha
okay eto na, dumating kami ni luvrina sa bago kong mansyon ng mag-a-alas dyes y media ng umaga,
jusme nagkaligaw ligaw pa kami dahil sa hindi ko matandaan kung san nakatirik ang bago kong mansyon nyahahahahha
buti na lang, may konti pa kong load kaya natawagan ko ang aking landlord bweheheheheh
so, ayun na, nakarating na kami sa wakas sa aking bagong mansyon,
maingay dun tapos medyo magulo pa kasi kasalukuyan pang inaayos ang aming bahay, pero okay na ang kwarto ko, kaya kahit maingay ang paligid, nakatulog din kami ni luvrina,
kamusta naman pagkagising namin, wala ng tao dun kundi kaming dalawa na lang, jusme!
ang masama pa, wala kaming tv dun, wala ding radyo, at wala kahit anu!
nung umpisa okay lang kasi okay pa kami,
naisipan din naming lumabas para maggrocery, susme nilakad namin simula bahay gang palengke kamusta naman yon! kaya wag ng magtaka pag nakita nyo kung gano kalaki ang binti ko nyahahhahah
so ayan, nakapaggrocery na kami, nakauwi na rin, nga pala, sumakay naman kami ng jeep pauwi noh,
eto na, magluluto na kami, susme! napaka-high tech ng kalan namin! siya ang latest kalan nung 1920s nyahahhahaha
natakot pa kami kasi bigla siyang umapoy ng malaki, akala namin masusunog na kami dun, nyeta ng dahil sa pagluluto ng noodles, muntik pa kaming magkasunog
pero nairaos din namin ang pagkain namin,
eto na, nung matapos na kaming kumain, wala na kaming ibang magawa, as in wala!
Pano wala kaming tv.
Wala ding radio.
Walang relo.
Walang cellphone!
Nyeta talaga!
Hay naku!
At alam nyo ba kung pano namin nalaman ang oras? Dahil sa mabilis na mata ni luvrina, nakakita siya ng relo sa kapit bahay naming parang haunted house
At pagabi na rin nung nakakita kami ng relo
Wala kaming ginagawa, nakakasawa ng magkwentuhan, problema naming kung pano palilipasin ang oras.
Kaya nagkwentuhan na lang kami ng mga walang kakwenta kwentang bagay, nagbolahan na lang kami, naglokohan, sabi pa nga niya, mas okay na daw yun compared to lugaw nyahahahhaha
At last! Nakatulog din kami sa wakas! At nagising din kami ng maayos at mapayapa! Nyahahahhaha
So to make it short, iniwan din ako ni luvrinang p*kp*k nyahahahhaha
At ako na lang mag-isa
Alam nyo, maganda naman yung mansion ko, maayos, maaliwalas at malinis. Kaya lang habang gumagabi na, eeeeeeeeeeeee!!!
Alam nyo kasi, kung dun kila alex, may mga naliligaw na kaluluwa,
Dun sa min, wala,
KASI NAMAN TERITORYO NILA YUN!
Kakatakut!!!!
Nyetang buhay to, pero since mambabarang ako, ah, wa epek sila sakin bwahahahaha
si uday...
Si Uday! Bow!
1. Pambansang Star Dancer - Move over Sex Bomb Girls and Beyonce Knowles! Kapag si Uday ang humataw, tiyak na mahahawi ang dance floor! Mahihiya ang mga star dancer sa Pegasus! Ang hitsura lang naman nya eh parang turumpong tumira ng katol na nagpapa-ikot-ikot sa dance floor! Panalo di ba?
You'd better push the buttons and let me know....
2. Dakilang Chochalite - San ka ba naman nakakita ng trainee pa lang sa Chochal Society pero suki na ng Celine at mas chochal pa sa founder na si Alex! Yun nga lang, kalevel pa rin nya si Jepay sa pagiging trainee. Hindi pa kasi kumpleto ang kanyang training. Kailangan ko pa syang turuan ng mga Table Etiquette gaya ng tamang paggamit ng tutpik sa pagagamitan ng paa at si Alex naman, tuturuan sya sa tamang paggamit ng kubyertos at tamang pagkain nito.
3. Si Uday na Walang P - Kung anong P ang wala sya, kung puri, pera, papabol, pandesal o problema, i-fill in the blanks nyo na lang sa inyong mga wild but creative imaginations. Basta ang alam lang namin, wala sa bokabolaryo nya ang finesse, penis lang.
4. Pambansang Kamao - Bakit nga ba tinatawag na boksingero si Uday?
a. Dahil kamukha sya ni Pacquiao? Hindi ni Manny ha? Ni Jinky! (yoko masapak eh!)
b. Dahil parang boksingero sa laki ang kanyang mga braso? Impernes, halos magkasinglaki na rin naman kami ng braso. (yoko sabing masapak eh, kaya laglag ko na rin sarili ko!)
c. Dahil parang boksingero sya sa tapang? Wala syang inuurungang kaaway. Kagaya ni Pacquaio, kayang-kaya nyang patulugin ang kanyang mga kaaway in three rounds only!
d. Dahil para syang boksingero sa tibay ng katawan, lakas ng pananampalataya, at tigas ng mukha, este, tigas ng loob.
Kaya nyang magtrabaho sa loob ng 48 hours! Basta meron lang syang kapeng maligamgam na nilagyan ng malamig na tubig at isang sandok na coffeemate. Kung makapagtrabaho sya eh parang meron syang pinapag-aral na boylet sa Ateneo na kumukuha ng Law.
Kahit saang lupalop sya ng mundo naroroon, kahit sa Timbuktu pa yan, hahanap at hahanap sya ng simbahan nila para makasamba! Hindi nya palalagpasin ang Hwebes at Linggo na hindi sya nakakasamba! Kaya abut-abot ang sermon nya sa amin ni Alex dahil ang huling simba pa namin eh nung Linggo...Linggo ng Pagkabuhay.
Kung meron man dito sa atin ang karapat-dapat tawagin na survivor si Uday yun. Kung anuman ang pinagdaanan nya sa buhay, di na kailangan pang sabihin pa dito. Basta ang masasabi lang namin, taas ang kamay namin sa katapangan at katatagan ng babaeng ito.
5. Dakilang Kaibigan, Matinik na Kaaway - Marahil nga, maraming nakakaaway si Uday dito. Marahil nga prangka sya at palengkera. Marahil nga, iba ang impression ng ilan sa kanya. Yan ay dahil hindi pa nila nakikilala ng lubusan si Uday.
Una naming nakilala si Uday sa Give A Gift project. Mga sampung minuto pa lang ang nakakaraan mula ng makilala namin sya, feeling namin eh mga sampung taon na namin syang barkada. At simula nun, lagi na namin syang kasama sa lakwatsa. Siguro, kung bibigyan lang ng iba ng pagkakataon si Uday para makilala sya ng lubusan o maging kaibigan sya, most probably maiiba ang impression nila. That Uday doesn't only have a big mouth, but a big heart as well. At meron pang isang big sa kanya, hulaan nyo na lang kung ano.
Kahit maging isang batalyon pa ang makaaway mo, labs na labs ka pa rin namin! Kahit naging si Nancy Navalta ka na dahil tinakasan mo kami kahapon, ok lang. Me next week pa naman!
Wish namin, sana magkaroon ng kahihinatnan ang lablayp mo kay Lomboy! At sana manalo ka pa uli sa boksing! Este, sana patuloy kang lumaban sa mga pagsubok sa buhay!
We Labshu Uday!
Aytenchu! Bow!
1. Pambansang Star Dancer - Move over Sex Bomb Girls and Beyonce Knowles! Kapag si Uday ang humataw, tiyak na mahahawi ang dance floor! Mahihiya ang mga star dancer sa Pegasus! Ang hitsura lang naman nya eh parang turumpong tumira ng katol na nagpapa-ikot-ikot sa dance floor! Panalo di ba?
You'd better push the buttons and let me know....
2. Dakilang Chochalite - San ka ba naman nakakita ng trainee pa lang sa Chochal Society pero suki na ng Celine at mas chochal pa sa founder na si Alex! Yun nga lang, kalevel pa rin nya si Jepay sa pagiging trainee. Hindi pa kasi kumpleto ang kanyang training. Kailangan ko pa syang turuan ng mga Table Etiquette gaya ng tamang paggamit ng tutpik sa pagagamitan ng paa at si Alex naman, tuturuan sya sa tamang paggamit ng kubyertos at tamang pagkain nito.
3. Si Uday na Walang P - Kung anong P ang wala sya, kung puri, pera, papabol, pandesal o problema, i-fill in the blanks nyo na lang sa inyong mga wild but creative imaginations. Basta ang alam lang namin, wala sa bokabolaryo nya ang finesse, penis lang.
4. Pambansang Kamao - Bakit nga ba tinatawag na boksingero si Uday?
a. Dahil kamukha sya ni Pacquiao? Hindi ni Manny ha? Ni Jinky! (yoko masapak eh!)
b. Dahil parang boksingero sa laki ang kanyang mga braso? Impernes, halos magkasinglaki na rin naman kami ng braso. (yoko sabing masapak eh, kaya laglag ko na rin sarili ko!)
c. Dahil parang boksingero sya sa tapang? Wala syang inuurungang kaaway. Kagaya ni Pacquaio, kayang-kaya nyang patulugin ang kanyang mga kaaway in three rounds only!
d. Dahil para syang boksingero sa tibay ng katawan, lakas ng pananampalataya, at tigas ng mukha, este, tigas ng loob.
Kaya nyang magtrabaho sa loob ng 48 hours! Basta meron lang syang kapeng maligamgam na nilagyan ng malamig na tubig at isang sandok na coffeemate. Kung makapagtrabaho sya eh parang meron syang pinapag-aral na boylet sa Ateneo na kumukuha ng Law.
Kahit saang lupalop sya ng mundo naroroon, kahit sa Timbuktu pa yan, hahanap at hahanap sya ng simbahan nila para makasamba! Hindi nya palalagpasin ang Hwebes at Linggo na hindi sya nakakasamba! Kaya abut-abot ang sermon nya sa amin ni Alex dahil ang huling simba pa namin eh nung Linggo...Linggo ng Pagkabuhay.
Kung meron man dito sa atin ang karapat-dapat tawagin na survivor si Uday yun. Kung anuman ang pinagdaanan nya sa buhay, di na kailangan pang sabihin pa dito. Basta ang masasabi lang namin, taas ang kamay namin sa katapangan at katatagan ng babaeng ito.
5. Dakilang Kaibigan, Matinik na Kaaway - Marahil nga, maraming nakakaaway si Uday dito. Marahil nga prangka sya at palengkera. Marahil nga, iba ang impression ng ilan sa kanya. Yan ay dahil hindi pa nila nakikilala ng lubusan si Uday.
Una naming nakilala si Uday sa Give A Gift project. Mga sampung minuto pa lang ang nakakaraan mula ng makilala namin sya, feeling namin eh mga sampung taon na namin syang barkada. At simula nun, lagi na namin syang kasama sa lakwatsa. Siguro, kung bibigyan lang ng iba ng pagkakataon si Uday para makilala sya ng lubusan o maging kaibigan sya, most probably maiiba ang impression nila. That Uday doesn't only have a big mouth, but a big heart as well. At meron pang isang big sa kanya, hulaan nyo na lang kung ano.
Kahit maging isang batalyon pa ang makaaway mo, labs na labs ka pa rin namin! Kahit naging si Nancy Navalta ka na dahil tinakasan mo kami kahapon, ok lang. Me next week pa naman!
Wish namin, sana magkaroon ng kahihinatnan ang lablayp mo kay Lomboy! At sana manalo ka pa uli sa boksing! Este, sana patuloy kang lumaban sa mga pagsubok sa buhay!
We Labshu Uday!
Aytenchu! Bow!
pag-aasawa
Habang kumakain ako kanina sa tapsihan sa labas ng building namin, may dumating pang dalawang babae, at umupo sila sa tabi ko. Habang hinihintay nila yung order nila, dinig na dinig ko usapan nila. Narinig kong balak ng mag-asawa nung isa habang yung isa naman, pinapayuhan yung dalaga ng mga dapat at hindi dapat gawin, kung anu gagawin niya kung gusto na nilang magkaanak, at kung anu anu pa. Narinig ko rin na yung isang babae, may dalawang anak na. In fairness, hindi siya mukhang may anak. Alaga ang katawan niya at hindi losyang.
Natapos din akong kumain at nakaalis na sa tapsihan, pero yung topic nila ang hindi mawaglit sa isip ko hanggang dito sa work station ko.
Pag-aasawa. Yeah, right, pag-aasawa. Doesn’t it sound exciting? Well, as for me, in my state of mind right now, oo, it sounds exciting. At oo, aaminin ko, at my young age, gusto ko ng mag-asawa. Kung may boyfriend nga lang ako ngayon malamang ako na magyayang magpakasal na kami.
Bakit nga ba gusto ko ng mag-asawa? Hmmm, its not because of sex. Its quite unexplainable pero sige try ko pa rin. Gusto ko lang kasi na meron na akong aasikasuhin, yung may ipagluluto na ako, yung may ipaglalaba, ipagpaplantsa, at yung may kasama na ako sa buhay. In short, ready na kong maging ganap na longkatuts, nyahahahha
Hinde, seryoso ako. Isa pang dahilan, gusto ko na rin kasing magkaanak. Miss na miss ko na kasi yung isang pamangkin ko, na ako ang nag-alaga simula nung iwan siya ng mama niya, tapos bigla na lang kinuha at dinala sa Thailand. Hay… Pero gusto ko na rin talagang magkaanak. Sabi kasi ng mga tita ko na gusto na akong mag-asawa, iba rin daw pag sarili kong anak yung inaalagaan ko. Kung dati yung mga tita ko sobrang higpit sakin pag dating sa boyfriend, akalain mong halos ipagtulakan na akong mag-asawa na? Susme! Kung kailan nalipasan na ko ng panahon nyahahahahah joke lang, I’m still as young looking as ever nyahahahaha hay naku joke pa rin. Ang totoo niyan, ngayon pa lang ako nagmumukhang tao, kasi dati, susme bisayang bisaya na hindi mo maintindihan itsura ko, eeeewwww!!! Well, at least ngayon, pacquiao na tawag nila sakin, o di ba improving? nyahahahahahah
Gusto ko ng mag-asawa. Hindi sa sawa na ko sa buhay dalaga, ang totoo, ngayon pa lang ako nag-eenjoy sa mga gimik at lakwatsa. Marami pa rin akong gustong marating na lugar. Gusto ko pang malibot ang pilipinas. Pero, magagawa ko pa rin naman yun kahit may asawa na ko. Pwede rin naman na hindi muna kami magkaanak, para magawa pa rin namin lahat ng gusto naming gawin.
Sobrang nag-eenjoy ako pag kasama ko mga real friends ko sa lahat ng mga gimik namin, sa lahat ng lakwatsa, sa mga out-of-towns namin, pero anu nga kaya kung ang kasama ko ay yung asawa ko naman? Pano nga kaya pag ang kasama kong nagboracay ay yung lalaking mahal na mahal ko? Di ba? Iba rin siguro yun.
Alam ko, ang pag-aasawa ay hindi birong bagay. Dapat sobrang careful ka sa mga ganito kaseryosong desisyon, at kailangan higit sa lahat ng guidance Niya para di ka magkamali.
Naalala ko lang tuloy yung tita ko, kung pano siya mamalakad ng pamilya niya. Siya yung maituturing kong perfect wife. Bukod sa maganda na, sobrang maalaga pa. Yung tita ko, grabe mukha lang kaming magkaedad kung titingnan, at ako kung iko-compare sa kanya, mukha pa rin talaga kong tagabitbit ng tsinelas nyahahahah
E pano naman kasi ang ganda ganda ng tita ko. Hindi pa losyang, oo tumaba pero susme artistang artista pa rin ang itsura. Tapos ang gwapo pa ng tito ko. Tito ko, habulin ng lahat, mapa bata, matanda, may asawa o wala, lalake, babae, at syempre pati bakla, name it. Oo, ganun kahabulin tito ko. Kamukha niya si Julio Diaz nung bata pa siya. At kahit ngayong may edad na, mala-Pierce Brosnan naman ang appeal niya, kaya naman ang tita ko, di pwedeng magpakalosyang noh.
Pero ang nakakabilib sa tita kong yun, nakuha pa niyang imaintain yung postura niya, kahit na wala siyang katulong, never siyang kumuha ng katulong. Nagagawa niyang asikasuhin ang buong pamilya niya na hindi napapabayaan ang sarili niya. Kahit nung nandun pa ko sa kanya. Ang totoo niyan, anak ang turing sakin ng tita ko. Ni hindi ako obligadong gumawa sa bahay kasi estudyante ako nun e. Pero syempre sa kanya ko natutong makisama.
Hay sana nga ganun din ako pag nag-asawa na ko. At sana, tulad ng tita at tito ko, sana mahal na mahal din ako ng magiging asawa ko.
Wala lang talaga. Hindi ko akalaing makakaramdam ako ng ganitong feeling. Akala ko pa naman nun, ang pag-aasawa ay pag nabuntis ka lang, pag gusto mo lang ng seks, at pag may nakita ka lang na kayang magprovide para sayo, hindi pala.
Ikaw, naramdaman mo na ba yung ganitong pakiramdam?
Natapos din akong kumain at nakaalis na sa tapsihan, pero yung topic nila ang hindi mawaglit sa isip ko hanggang dito sa work station ko.
Pag-aasawa. Yeah, right, pag-aasawa. Doesn’t it sound exciting? Well, as for me, in my state of mind right now, oo, it sounds exciting. At oo, aaminin ko, at my young age, gusto ko ng mag-asawa. Kung may boyfriend nga lang ako ngayon malamang ako na magyayang magpakasal na kami.
Bakit nga ba gusto ko ng mag-asawa? Hmmm, its not because of sex. Its quite unexplainable pero sige try ko pa rin. Gusto ko lang kasi na meron na akong aasikasuhin, yung may ipagluluto na ako, yung may ipaglalaba, ipagpaplantsa, at yung may kasama na ako sa buhay. In short, ready na kong maging ganap na longkatuts, nyahahahha
Hinde, seryoso ako. Isa pang dahilan, gusto ko na rin kasing magkaanak. Miss na miss ko na kasi yung isang pamangkin ko, na ako ang nag-alaga simula nung iwan siya ng mama niya, tapos bigla na lang kinuha at dinala sa Thailand. Hay… Pero gusto ko na rin talagang magkaanak. Sabi kasi ng mga tita ko na gusto na akong mag-asawa, iba rin daw pag sarili kong anak yung inaalagaan ko. Kung dati yung mga tita ko sobrang higpit sakin pag dating sa boyfriend, akalain mong halos ipagtulakan na akong mag-asawa na? Susme! Kung kailan nalipasan na ko ng panahon nyahahahahah joke lang, I’m still as young looking as ever nyahahahaha hay naku joke pa rin. Ang totoo niyan, ngayon pa lang ako nagmumukhang tao, kasi dati, susme bisayang bisaya na hindi mo maintindihan itsura ko, eeeewwww!!! Well, at least ngayon, pacquiao na tawag nila sakin, o di ba improving? nyahahahahahah
Gusto ko ng mag-asawa. Hindi sa sawa na ko sa buhay dalaga, ang totoo, ngayon pa lang ako nag-eenjoy sa mga gimik at lakwatsa. Marami pa rin akong gustong marating na lugar. Gusto ko pang malibot ang pilipinas. Pero, magagawa ko pa rin naman yun kahit may asawa na ko. Pwede rin naman na hindi muna kami magkaanak, para magawa pa rin namin lahat ng gusto naming gawin.
Sobrang nag-eenjoy ako pag kasama ko mga real friends ko sa lahat ng mga gimik namin, sa lahat ng lakwatsa, sa mga out-of-towns namin, pero anu nga kaya kung ang kasama ko ay yung asawa ko naman? Pano nga kaya pag ang kasama kong nagboracay ay yung lalaking mahal na mahal ko? Di ba? Iba rin siguro yun.
Alam ko, ang pag-aasawa ay hindi birong bagay. Dapat sobrang careful ka sa mga ganito kaseryosong desisyon, at kailangan higit sa lahat ng guidance Niya para di ka magkamali.
Naalala ko lang tuloy yung tita ko, kung pano siya mamalakad ng pamilya niya. Siya yung maituturing kong perfect wife. Bukod sa maganda na, sobrang maalaga pa. Yung tita ko, grabe mukha lang kaming magkaedad kung titingnan, at ako kung iko-compare sa kanya, mukha pa rin talaga kong tagabitbit ng tsinelas nyahahahah
E pano naman kasi ang ganda ganda ng tita ko. Hindi pa losyang, oo tumaba pero susme artistang artista pa rin ang itsura. Tapos ang gwapo pa ng tito ko. Tito ko, habulin ng lahat, mapa bata, matanda, may asawa o wala, lalake, babae, at syempre pati bakla, name it. Oo, ganun kahabulin tito ko. Kamukha niya si Julio Diaz nung bata pa siya. At kahit ngayong may edad na, mala-Pierce Brosnan naman ang appeal niya, kaya naman ang tita ko, di pwedeng magpakalosyang noh.
Pero ang nakakabilib sa tita kong yun, nakuha pa niyang imaintain yung postura niya, kahit na wala siyang katulong, never siyang kumuha ng katulong. Nagagawa niyang asikasuhin ang buong pamilya niya na hindi napapabayaan ang sarili niya. Kahit nung nandun pa ko sa kanya. Ang totoo niyan, anak ang turing sakin ng tita ko. Ni hindi ako obligadong gumawa sa bahay kasi estudyante ako nun e. Pero syempre sa kanya ko natutong makisama.
Hay sana nga ganun din ako pag nag-asawa na ko. At sana, tulad ng tita at tito ko, sana mahal na mahal din ako ng magiging asawa ko.
Wala lang talaga. Hindi ko akalaing makakaramdam ako ng ganitong feeling. Akala ko pa naman nun, ang pag-aasawa ay pag nabuntis ka lang, pag gusto mo lang ng seks, at pag may nakita ka lang na kayang magprovide para sayo, hindi pala.
Ikaw, naramdaman mo na ba yung ganitong pakiramdam?
ang tahong, bow!
This sucks, really. Nung isang gabi, habang nasa kwarto ako at tinatamad pang bumangon, narinig ko ang mga housemates kong nag-uusap tungkol dun sa isang friend nila. At alam nyo ba kung ano pinag-uusapan nila? Hay nako, nakakatetano, or siguro kasi babae lang ako kaya medyo naiirita ko sa pinag-uusapan nila, well, malamang nga, siguro kung lalake ako, hindi siguro ako mao-offend. At least napatunayan kong babae ako diba, bweheheheh…
So eto ang pinag-uusapan nila, yung kaibigan daw nila, nakakainggit, bakit daw, kasi since nagkaroon ng pera, afford niya ng bumili ng “tahong.” Yes, you read it right, “tahong” nga. At nakabili nga daw si friend nila ng tahong that night.
So magkano naman daw yung nagastos ng friend nila? Eto, 250 per hour ang presyo ng tahong, tapos 150 per hour yung lungga ng tahong, tapos 100 pamasahe sa tricycle back and forth, kasama na paghihintay ni manong dun. So sa halaga palang 500 pesos, makakatikim ka na ng tahong sa loob ng isang oras, susmeeeeee!!!!!
Hindi ko alam kung mamumurahan ba ako o mamamahalan sa presyo nun, nyemas na yan! Kung ako yung lalake, sasayangin ko ba yung 500 ko sa isang oras lang? Sa hirap ng buhay ngayon, hinde noh! Maliban na lang kung sadya lang talagang may sira ako sa tuktok noh!
Sa point of view naman nung tindera ng tahong, sa halaga bang 250 pesos papayag akong ipakain sa kung sino lang yung tahong ko? Ganun na ba kamura yun? At binibenta bay un?? Susme noh! Maliban na lang kung ako ay sadyang haliparot at palaging nangangati, pwede pa siguro. Pero, considering the face value of that guy, eeeeeeeeeeeeewwwwwwwwww!!! Papayag na lang akong maging tigang habang buhay noh!!!
I just don’t get it. Ganun na ba kadesperado yung ibang mga lalake para lang makatikim ng sex? Hindi ko nilalahat ha, sabagay, gaya nga ng sabi ko kanina, considering the face value, mapipilitan talaga siyang magbayad na lang kasi malabong may pumatol sa kanya. Oh c’mon, hindi ako ganun kasama, siguro mahihirapan akong sabihin to kung mabait yung tao, kaso mo, ala na ngang face value, nyetang yan, patapon pa ugali, haynaku! So kahit papano may katotohanan din pala yung dati kong post, nyahahahahha, makikita mo rin pala sa mukha ng tao kung anung klaseng tao siya, pero hindi ko nilalahat ha,
Sensya na, kelangan ko lang maisulat to, para mawala na sa isip ko hehehe…
So eto ang pinag-uusapan nila, yung kaibigan daw nila, nakakainggit, bakit daw, kasi since nagkaroon ng pera, afford niya ng bumili ng “tahong.” Yes, you read it right, “tahong” nga. At nakabili nga daw si friend nila ng tahong that night.
So magkano naman daw yung nagastos ng friend nila? Eto, 250 per hour ang presyo ng tahong, tapos 150 per hour yung lungga ng tahong, tapos 100 pamasahe sa tricycle back and forth, kasama na paghihintay ni manong dun. So sa halaga palang 500 pesos, makakatikim ka na ng tahong sa loob ng isang oras, susmeeeeee!!!!!
Hindi ko alam kung mamumurahan ba ako o mamamahalan sa presyo nun, nyemas na yan! Kung ako yung lalake, sasayangin ko ba yung 500 ko sa isang oras lang? Sa hirap ng buhay ngayon, hinde noh! Maliban na lang kung sadya lang talagang may sira ako sa tuktok noh!
Sa point of view naman nung tindera ng tahong, sa halaga bang 250 pesos papayag akong ipakain sa kung sino lang yung tahong ko? Ganun na ba kamura yun? At binibenta bay un?? Susme noh! Maliban na lang kung ako ay sadyang haliparot at palaging nangangati, pwede pa siguro. Pero, considering the face value of that guy, eeeeeeeeeeeeewwwwwwwwww!!! Papayag na lang akong maging tigang habang buhay noh!!!
I just don’t get it. Ganun na ba kadesperado yung ibang mga lalake para lang makatikim ng sex? Hindi ko nilalahat ha, sabagay, gaya nga ng sabi ko kanina, considering the face value, mapipilitan talaga siyang magbayad na lang kasi malabong may pumatol sa kanya. Oh c’mon, hindi ako ganun kasama, siguro mahihirapan akong sabihin to kung mabait yung tao, kaso mo, ala na ngang face value, nyetang yan, patapon pa ugali, haynaku! So kahit papano may katotohanan din pala yung dati kong post, nyahahahahha, makikita mo rin pala sa mukha ng tao kung anung klaseng tao siya, pero hindi ko nilalahat ha,
Sensya na, kelangan ko lang maisulat to, para mawala na sa isip ko hehehe…
Gusto nyo bang maging sexy at pansinin?
Tanong lang, gusto nyo bang maging sexy at pansinin?
Ako, kasi, HINDE!
Ayoko!
Nakakasawa!
Hindi na nakakatuwa!
Palagi ka na lang makakarinig ng sipol!
Palagi ka na lang lilingunin pag dumadaan ka!
Palagi ka na lang titingnan ng mga tao!
At makakarinig ka pa sa likod mo ng “Ang sexy naman nito!”
Tapos pag nilingon mo naman yung nagsabi nun, makakarining ka naman ng:
“Ay hindi pala siya maganda!” sabay tatawa, kamusta naman yun!!!
@#%#%*@#%!!!
Tapos kanina pa sa bahay, since summer, nag tube lang ako at nagshort ng maigsi. Tapos biglang nagring yung phone sa bahay. Syempre sinagot yun nung dakilang telephone operator namin, at tyempo, para sakin yung tawag.
“Uday phone si Kuya Alex!”
“Okay anjan na,” sabay baba ng double deck.
Aba naman pagkakita sakin ng impakta, alam nyo ba sinabi niya na sigurado akong narinig nung nasa kabilang line, eto:
“Punyeta uday ang sexy mo ah, pwedeng pwede ka ng magpose sa FHM (For Horse Magazine) ah!”
Nakakahiya tuloy kay Alex, hay naku! :roll:
Hay naku talaga, nakakastress din ang maging sexy pramis!
Seriously speaking, being in good shape is good, but it has also its own disadvantages. Like yung nangyari sakin. Kwento ko na ha, kasi ganito yun.
Kung natatandaan nyo, lumipat ako ng bahay before, okay siya sa umpisa. Not until may naboso sakin twice, which is naisumbong naman namin sa homeowner’s association. Tatanga tanga yung namboso, hindi niya alam, lalake din ako bwahahahah!
Tapos yun nga, since walang trabaho yung isang housemate namin, nababarkada siya dun sa mga patapon sa paligid, which is itinuturing pa nga daw nilang proteksyon, well not for me.
Kasi, ambabastos ng mga @#%$#&%$ yon!
At binastos nila ko! Kaya napilitan akong magmove out ng walang sabi sabi.
Nakakatakot kaya, mamaya kahit operada ko ma-rape ako dun noh, wag na uy!
Nga pala, nawitness din ng isang forumer dito kung pano ko tingnan ng mga bastos dun sa nalipatan ko nung minsang isama ko siya sa bahay.
Hayyy… Sabi sa inyo, every morning na uuwi ako at dadaan dun, madalas kong winiwish na sana magmukhang bakekang ako habang dumadaan dun para hindi ako mapansin.
Anyway, since gift sakin tong shape na to, tatanggapin ko na rin, since malapit na ang palawan namin, yeheyyyyy!!! Mapapalaban na naman kami ng tupis nito bwehehehe… At pag nagpicture taking kami, hinding hindi ko kakalimutang magsuot ng maskara sa mukha since ito lang naman ang nakaka-spoil sa kin e, nyahahahhaa
At hindi naman maririnig sa picture yung mga #@^$#^&%$ ko e, nyahahahahah
Hay buhay… Have a good summer everyone!
Ako, kasi, HINDE!
Ayoko!
Nakakasawa!
Hindi na nakakatuwa!
Palagi ka na lang makakarinig ng sipol!
Palagi ka na lang lilingunin pag dumadaan ka!
Palagi ka na lang titingnan ng mga tao!
At makakarinig ka pa sa likod mo ng “Ang sexy naman nito!”
Tapos pag nilingon mo naman yung nagsabi nun, makakarining ka naman ng:
“Ay hindi pala siya maganda!” sabay tatawa, kamusta naman yun!!!
@#%#%*@#%!!!
Tapos kanina pa sa bahay, since summer, nag tube lang ako at nagshort ng maigsi. Tapos biglang nagring yung phone sa bahay. Syempre sinagot yun nung dakilang telephone operator namin, at tyempo, para sakin yung tawag.
“Uday phone si Kuya Alex!”
“Okay anjan na,” sabay baba ng double deck.
Aba naman pagkakita sakin ng impakta, alam nyo ba sinabi niya na sigurado akong narinig nung nasa kabilang line, eto:
“Punyeta uday ang sexy mo ah, pwedeng pwede ka ng magpose sa FHM (For Horse Magazine) ah!”
Nakakahiya tuloy kay Alex, hay naku! :roll:
Hay naku talaga, nakakastress din ang maging sexy pramis!
Seriously speaking, being in good shape is good, but it has also its own disadvantages. Like yung nangyari sakin. Kwento ko na ha, kasi ganito yun.
Kung natatandaan nyo, lumipat ako ng bahay before, okay siya sa umpisa. Not until may naboso sakin twice, which is naisumbong naman namin sa homeowner’s association. Tatanga tanga yung namboso, hindi niya alam, lalake din ako bwahahahah!
Tapos yun nga, since walang trabaho yung isang housemate namin, nababarkada siya dun sa mga patapon sa paligid, which is itinuturing pa nga daw nilang proteksyon, well not for me.
Kasi, ambabastos ng mga @#%$#&%$ yon!
At binastos nila ko! Kaya napilitan akong magmove out ng walang sabi sabi.
Nakakatakot kaya, mamaya kahit operada ko ma-rape ako dun noh, wag na uy!
Nga pala, nawitness din ng isang forumer dito kung pano ko tingnan ng mga bastos dun sa nalipatan ko nung minsang isama ko siya sa bahay.
Hayyy… Sabi sa inyo, every morning na uuwi ako at dadaan dun, madalas kong winiwish na sana magmukhang bakekang ako habang dumadaan dun para hindi ako mapansin.
Anyway, since gift sakin tong shape na to, tatanggapin ko na rin, since malapit na ang palawan namin, yeheyyyyy!!! Mapapalaban na naman kami ng tupis nito bwehehehe… At pag nagpicture taking kami, hinding hindi ko kakalimutang magsuot ng maskara sa mukha since ito lang naman ang nakaka-spoil sa kin e, nyahahahhaa
At hindi naman maririnig sa picture yung mga #@^$#^&%$ ko e, nyahahahahah
Hay buhay… Have a good summer everyone!
naging tigyawat ka na ba?
eto na naman ako, kakapost ko lang ng tungkol sa tigyawat, tigyawat na naman ang taytol ng post ko, hay nako...
so ano nga ang tigyawat? ito ang mga nakakainis na elemento na nakakainis talaga pag tumubo sa mukha mo, ang iba, ginagawa ang lahat para lang wag tubuan ng tigyawat, nagpapa-facial, skin peeling, at kung ano ano pang chechebureche para lang mapanatiling tigyawat free ang mukha nila, pero may mga tao namang katulad ko na bukod sa nasa lahi na ang tigyawatin, e may pagkapabaya pa pagdating sa tigyawat, o siguro sadya lang kaming lapitin ng mga tigyawat, leche!
nito lang, nasabi ko kung gano ko ka stress sa trabaho, well, totoo naman siya, at dahil dito, lalong lumalala ang mga tigyawat ko, pero ang mga tigyawat kong ito na ayaw magsigaling ang isa pang nakakadagdag ng stress ko, lalo akong naiistress dahil sa kanila, bwesit!
pero, aminin na natin, ang tigyawat ay bahagi na ng buhay natin, sino ba ang hindi tinubuan ng tigyawat dito kahit minsan? ang magtaas ng kamay panget nyahahahahhahah joke!
ibat ibang klase din ang tigyawat, meron sandali lang magaling na, meron namang kahit anong gamot ang ilagay mo nyeta ayaw pa ring gumaling, meron din naman na parang hindi mo maintindihan kung gusto niyang lumabas o hinde pero nararamdaman mong bumubukol siya sa mukha mo, at meron din namang tinatawag na blackheads at whiteheads na para sa kin ay walang kwentang tigyawat kasi hindi mo siya halos papansinin lalo na kung hindi ka masyadong conscious,
sa ngayon, may mga lentek na tigyawat na palaging bumabalik sa mukha ko, at talagang nakapwesto pa sila sa noo at magkabilang pisngi ko ha, hindi na nga ako maganda, lalo pa akong pumanget, hay nako!
napansin ko lang, yung isang tigyawat ko, ito rin yung dati eh, kasi tumubo ulit siya kung saan siya dati nakapwesto, ito yung pinakamalupet kasi ito yung pinakamasakit at pinakamali sa lahat, pinakapansinin, at pinakanakakahiya kasi nung tumubo ito, halos gusto ko ng manghiram ng fez sa aso, pero in fairness, gumaling naman after a few years, gumaling to kung kelan nagsawa na ko sa kakagamot sa kanya, ang kaso lang, ngayon bumabalik na naman siya, pakshet!
meron pang isang tigyawat sa kabilang pisngi ko naman, ito ang pinakamatagal kong tigyawat, ewan ko ba pero ito lang ang nakatagal sa akin, nyahahahah punyeta mahal na mahal ako ng tigyawat na ito kasi ginawa ko na lahat para mawala siya pero hindi pa rin niya ko iniiwan, so ang ginawa ko nun para mawala siya, ininoman ko nga ng isang gramo ng antibiotic tatlong beses isang araw sa loob ng isang lingo, at presto! gumaling siya damay pati lahat ng mga maliit na tigyawat ko bwahahahaah kala niya ha,
kaya lang, ngayon na medyo nakalikot ko ng konti, bumalik na naman at nambubwesit na naman hay naku!
tapos meron namang maliit na tigyawat sa noo ko, ang liit liit niya, hindi naman siya masakit, hindi rin malala, hindi masyadong nakakairita pero nagtataka lang ako kung bakit hindi siya mawala wala ng tuluyan, ayoko namang kalikutin baka lalong lumalala,
pero, kahit naman papano, naiintindihan ko naman ang mga tigyawat na ito eh, kaya nga ngayon, halos pabayaan ko na lang silang nakatambay sa mukha ko kasi wala naman akong magawa sa kanila, sa mahal nila mukha ko eh, nyahahahah yun nga lang, hindi ito yung pagmamahal na nakakahaba ng hair, hindi na nakakaflatter, kundi nakaka-flat na nyahahahahah nakakairita na, pero gaya ng sabi ko, ano ba magagawa ko?
at higit sa lahat kaya ko sila naiintindihan, kasi tigyawat din ako ngayon, sa mukha ng isang tao, hehehe...
oo naiirita na siya sakin, nagsawa na siya sa kakalagay ng gamot , at sa totoo lang, nasasaktan na rin ako sa mga gamot na inilalagay niya sa akin para lang mawala ako sa mukha niya, kaya eto pinapabayaan niya na lang ako, pero gaya ng ibang tigyawat, mawawala at mawawala din ako sa mukha niya, anyway, wala naman sa lahi nila ang tigyawatin, ako lang naman tong nag iisang tigyawat na nagpupumilit na makatira sa mukha niya habang buhay,
pero alam ko rin na darating din ang araw na tuluyan ko ng iiwan ang mukha niya, at alam kong hindi na magtatagal yun, hehehe, ang daming mukha jan na pwede kong pwestuhan noh sus!
at sa susunod, sisiguraduhin ko na pag may nakita ulit akong mukha na pwedeng puntahan, kikilalanin ko muna ng husto ang mukha na yun, aalamin ko muna kung okay lang bang tumira sa pisngi niya habang buhay, at higit sa lahat, kung ituturing ba niya akong tigyawat o hinde, at sana, ang susunod na mukhang makikita ko, sana hindi tigyawat ang turing sa akin kundi isang mahalagang elemento ng buhay niya na hindi niya na gugustuhing mawala pa,
ikaw, tigyawat ka ba ngayon?
so ano nga ang tigyawat? ito ang mga nakakainis na elemento na nakakainis talaga pag tumubo sa mukha mo, ang iba, ginagawa ang lahat para lang wag tubuan ng tigyawat, nagpapa-facial, skin peeling, at kung ano ano pang chechebureche para lang mapanatiling tigyawat free ang mukha nila, pero may mga tao namang katulad ko na bukod sa nasa lahi na ang tigyawatin, e may pagkapabaya pa pagdating sa tigyawat, o siguro sadya lang kaming lapitin ng mga tigyawat, leche!
nito lang, nasabi ko kung gano ko ka stress sa trabaho, well, totoo naman siya, at dahil dito, lalong lumalala ang mga tigyawat ko, pero ang mga tigyawat kong ito na ayaw magsigaling ang isa pang nakakadagdag ng stress ko, lalo akong naiistress dahil sa kanila, bwesit!
pero, aminin na natin, ang tigyawat ay bahagi na ng buhay natin, sino ba ang hindi tinubuan ng tigyawat dito kahit minsan? ang magtaas ng kamay panget nyahahahahhahah joke!
ibat ibang klase din ang tigyawat, meron sandali lang magaling na, meron namang kahit anong gamot ang ilagay mo nyeta ayaw pa ring gumaling, meron din naman na parang hindi mo maintindihan kung gusto niyang lumabas o hinde pero nararamdaman mong bumubukol siya sa mukha mo, at meron din namang tinatawag na blackheads at whiteheads na para sa kin ay walang kwentang tigyawat kasi hindi mo siya halos papansinin lalo na kung hindi ka masyadong conscious,
sa ngayon, may mga lentek na tigyawat na palaging bumabalik sa mukha ko, at talagang nakapwesto pa sila sa noo at magkabilang pisngi ko ha, hindi na nga ako maganda, lalo pa akong pumanget, hay nako!
napansin ko lang, yung isang tigyawat ko, ito rin yung dati eh, kasi tumubo ulit siya kung saan siya dati nakapwesto, ito yung pinakamalupet kasi ito yung pinakamasakit at pinakamali sa lahat, pinakapansinin, at pinakanakakahiya kasi nung tumubo ito, halos gusto ko ng manghiram ng fez sa aso, pero in fairness, gumaling naman after a few years, gumaling to kung kelan nagsawa na ko sa kakagamot sa kanya, ang kaso lang, ngayon bumabalik na naman siya, pakshet!
meron pang isang tigyawat sa kabilang pisngi ko naman, ito ang pinakamatagal kong tigyawat, ewan ko ba pero ito lang ang nakatagal sa akin, nyahahahah punyeta mahal na mahal ako ng tigyawat na ito kasi ginawa ko na lahat para mawala siya pero hindi pa rin niya ko iniiwan, so ang ginawa ko nun para mawala siya, ininoman ko nga ng isang gramo ng antibiotic tatlong beses isang araw sa loob ng isang lingo, at presto! gumaling siya damay pati lahat ng mga maliit na tigyawat ko bwahahahaah kala niya ha,
kaya lang, ngayon na medyo nakalikot ko ng konti, bumalik na naman at nambubwesit na naman hay naku!
tapos meron namang maliit na tigyawat sa noo ko, ang liit liit niya, hindi naman siya masakit, hindi rin malala, hindi masyadong nakakairita pero nagtataka lang ako kung bakit hindi siya mawala wala ng tuluyan, ayoko namang kalikutin baka lalong lumalala,
pero, kahit naman papano, naiintindihan ko naman ang mga tigyawat na ito eh, kaya nga ngayon, halos pabayaan ko na lang silang nakatambay sa mukha ko kasi wala naman akong magawa sa kanila, sa mahal nila mukha ko eh, nyahahahah yun nga lang, hindi ito yung pagmamahal na nakakahaba ng hair, hindi na nakakaflatter, kundi nakaka-flat na nyahahahahah nakakairita na, pero gaya ng sabi ko, ano ba magagawa ko?
at higit sa lahat kaya ko sila naiintindihan, kasi tigyawat din ako ngayon, sa mukha ng isang tao, hehehe...
oo naiirita na siya sakin, nagsawa na siya sa kakalagay ng gamot , at sa totoo lang, nasasaktan na rin ako sa mga gamot na inilalagay niya sa akin para lang mawala ako sa mukha niya, kaya eto pinapabayaan niya na lang ako, pero gaya ng ibang tigyawat, mawawala at mawawala din ako sa mukha niya, anyway, wala naman sa lahi nila ang tigyawatin, ako lang naman tong nag iisang tigyawat na nagpupumilit na makatira sa mukha niya habang buhay,
pero alam ko rin na darating din ang araw na tuluyan ko ng iiwan ang mukha niya, at alam kong hindi na magtatagal yun, hehehe, ang daming mukha jan na pwede kong pwestuhan noh sus!
at sa susunod, sisiguraduhin ko na pag may nakita ulit akong mukha na pwedeng puntahan, kikilalanin ko muna ng husto ang mukha na yun, aalamin ko muna kung okay lang bang tumira sa pisngi niya habang buhay, at higit sa lahat, kung ituturing ba niya akong tigyawat o hinde, at sana, ang susunod na mukhang makikita ko, sana hindi tigyawat ang turing sa akin kundi isang mahalagang elemento ng buhay niya na hindi niya na gugustuhing mawala pa,
ikaw, tigyawat ka ba ngayon?
lentek na pimples yan!
hello hello! eto na naman ako, gusto ko lang ulit dumaldal ng dumaldal, maglabas ng sama ng loob, at mag-inarte bweheheheh!
so, kwento ko lang yung nangyari sakin kahapon, well kasi family reunion namin kahapon, kasi nga bortdey ng pinsan ko nung friday, o davah! kabortdey niya pa ang ex-kras ko, kamusta naman yon, pero wala akong pakialam sa ponsiopilatong yon, mabalik tayo, since birthday ng mahadera kong kuya, syempre, reunion na naman, at as usual, obligadong pumunta kunde naku mapuputukan na naman ako ng mga tita ko, sasabihin na naman kung saan saan ako nakakarating pero hindi ako makarating sa bahay nyahahahaha
so, what happened yesterday? well, wala lang, wala lang silang ibang napansin sakin kundi ang namumutaktak kong pimples, nyemas talaga!
aba naman, pagkadaan ko pa lang sa may gate, nakita ko ang kapatid ko, syempre binati ko, sabi ba naman, ang dami mong tigyawat teh, sabi ko naman, sus stressed lang ako, palaging double shift, pero gagaling din yan,
pasok ako sa bahay, at nakita kong lahat sa sala yung mga tita ko, jusme! walang ibang napansin sakin kundi ang pimples ko! siguro mahigit sampung beses kong narinig ang tanong na: "anong nangyari sa mukha mo? bat nagkaganyan?" at syempre pa, mahigit sampung beses din akong sumagot na: "stressed ako eh, palaging double shift, kulang sa tulog, gagaling din yan pag nakabawi ako sa tulog."
Sa sagot kong yan, iba iba ang naging reaction nila, eto:
Reaction ng mga tita kong beauty conscious: "Ne dapat kasi since sumusweldo ka naman, palagi kang magpapafacial, tingnan mo ko,"
reaction ng mga pinsan kong concern sakin: "Uday may gamot ako sa bahay, bibigyan kita, pero dun ka muna matulog, bwehehehe,"
reaction ng mga alaskador/liberated kong pinsan: "Tigang ka lang kase!"
reaction ng unwanted unwelcome unknown pinsan-daw-namin-ewan na mas mataba pa sa baboy: "papala-Palawan ka tapos stressed ka?" (wag na kayong magtaka, bitter lang talaga siya nyahahahaha)
Matapos ang mahaba habang kwentuhan tungkol sa katigyawatan ko, napunta naman sa usapang kapektyuran ko, o davah! mistula akong nasa hot seat kahapon susme!
Sabi ng tita kong concervative: "aba ikaw, pinakita sakin ng pinsan mo yung picture mo daw sa internet, anak wag ganun, kadalagang tao mo chuvachuvachuvachuvachenezz!"
sabi ng mga pinsan kong hanga sa lakas ng loob ko: "Uday ikaw ba talaga yun? grabe ang sexy mo naman, kakainggit ka, maganda ba sa palawan? e sa boracay?"
sabi ng mga pinsan kong alaskador: "alam mo, perfect ang kuha mo dun, buti na lang tinakpan mo mukha mo nyahahahahah!"
at syempre, sabi ng unwanted unwelcome unknown pinsan-daw-namin-ewan na mas mataba pa sa baboy na hindi naman kagandahan: "sino nag edit niyan?" nyahahahahahah pakshet! dito ko nabwiset, pero syempre, since family gathering yun, nagpaka-cool lang ako kahit na umuusok na bumbunan ko sa sobrang ngitngit, at naisip ko rin, hindi ako dapat magpaapekto noh, susme! kaya sinagot ko siya ng:
"ateh, hindi po edited yan, kung may ipapaedit man ako sa picture, walang iba kundi yung mukha ko, pero ang katawan ko, never, sus sa sexy kong to, ano pa ipapaedit ko dito? sinuwerte lang ako at sexy ako, e teka ikaw kelan ka maggygym?" nyahahahahaha sabay tayo at kuha ng pagkain sa kusina nyahahahahaah
pero kahit na merong unwanted at unknown people sa family namin, okay pa rin, masaya pa rin, minsan lang kasi kami makumpleto eh, pag nakumpleto kami, halos ayaw ng maghiwahiwalay, pag nagtawanan, walang humpay, hagalpak kung hagalpak, wala ring tigil sa kainan, kwentuhan kung kwentuhan, at ang pinakamahirap lang dun, pag gumagabi na, syempre uwian na, ang hirap maghiwahiwalay, pero ganun yata talaga...
so yun, ganun ang naging weekend ko, may part na nakakabwiset, pero nasa sayo na kung pano mo ihahandle at kung ano gagawin mo para hindi maapektuhan ang mood mo,
okay jan lang muna, byerz!
so, kwento ko lang yung nangyari sakin kahapon, well kasi family reunion namin kahapon, kasi nga bortdey ng pinsan ko nung friday, o davah! kabortdey niya pa ang ex-kras ko, kamusta naman yon, pero wala akong pakialam sa ponsiopilatong yon, mabalik tayo, since birthday ng mahadera kong kuya, syempre, reunion na naman, at as usual, obligadong pumunta kunde naku mapuputukan na naman ako ng mga tita ko, sasabihin na naman kung saan saan ako nakakarating pero hindi ako makarating sa bahay nyahahahaha
so, what happened yesterday? well, wala lang, wala lang silang ibang napansin sakin kundi ang namumutaktak kong pimples, nyemas talaga!
aba naman, pagkadaan ko pa lang sa may gate, nakita ko ang kapatid ko, syempre binati ko, sabi ba naman, ang dami mong tigyawat teh, sabi ko naman, sus stressed lang ako, palaging double shift, pero gagaling din yan,
pasok ako sa bahay, at nakita kong lahat sa sala yung mga tita ko, jusme! walang ibang napansin sakin kundi ang pimples ko! siguro mahigit sampung beses kong narinig ang tanong na: "anong nangyari sa mukha mo? bat nagkaganyan?" at syempre pa, mahigit sampung beses din akong sumagot na: "stressed ako eh, palaging double shift, kulang sa tulog, gagaling din yan pag nakabawi ako sa tulog."
Sa sagot kong yan, iba iba ang naging reaction nila, eto:
Reaction ng mga tita kong beauty conscious: "Ne dapat kasi since sumusweldo ka naman, palagi kang magpapafacial, tingnan mo ko,"
reaction ng mga pinsan kong concern sakin: "Uday may gamot ako sa bahay, bibigyan kita, pero dun ka muna matulog, bwehehehe,"
reaction ng mga alaskador/liberated kong pinsan: "Tigang ka lang kase!"
reaction ng unwanted unwelcome unknown pinsan-daw-namin-ewan na mas mataba pa sa baboy: "papala-Palawan ka tapos stressed ka?" (wag na kayong magtaka, bitter lang talaga siya nyahahahaha)
Matapos ang mahaba habang kwentuhan tungkol sa katigyawatan ko, napunta naman sa usapang kapektyuran ko, o davah! mistula akong nasa hot seat kahapon susme!
Sabi ng tita kong concervative: "aba ikaw, pinakita sakin ng pinsan mo yung picture mo daw sa internet, anak wag ganun, kadalagang tao mo chuvachuvachuvachuvachenezz!"
sabi ng mga pinsan kong hanga sa lakas ng loob ko: "Uday ikaw ba talaga yun? grabe ang sexy mo naman, kakainggit ka, maganda ba sa palawan? e sa boracay?"
sabi ng mga pinsan kong alaskador: "alam mo, perfect ang kuha mo dun, buti na lang tinakpan mo mukha mo nyahahahahah!"
at syempre, sabi ng unwanted unwelcome unknown pinsan-daw-namin-ewan na mas mataba pa sa baboy na hindi naman kagandahan: "sino nag edit niyan?" nyahahahahahah pakshet! dito ko nabwiset, pero syempre, since family gathering yun, nagpaka-cool lang ako kahit na umuusok na bumbunan ko sa sobrang ngitngit, at naisip ko rin, hindi ako dapat magpaapekto noh, susme! kaya sinagot ko siya ng:
"ateh, hindi po edited yan, kung may ipapaedit man ako sa picture, walang iba kundi yung mukha ko, pero ang katawan ko, never, sus sa sexy kong to, ano pa ipapaedit ko dito? sinuwerte lang ako at sexy ako, e teka ikaw kelan ka maggygym?" nyahahahahaha sabay tayo at kuha ng pagkain sa kusina nyahahahahaah
pero kahit na merong unwanted at unknown people sa family namin, okay pa rin, masaya pa rin, minsan lang kasi kami makumpleto eh, pag nakumpleto kami, halos ayaw ng maghiwahiwalay, pag nagtawanan, walang humpay, hagalpak kung hagalpak, wala ring tigil sa kainan, kwentuhan kung kwentuhan, at ang pinakamahirap lang dun, pag gumagabi na, syempre uwian na, ang hirap maghiwahiwalay, pero ganun yata talaga...
so yun, ganun ang naging weekend ko, may part na nakakabwiset, pero nasa sayo na kung pano mo ihahandle at kung ano gagawin mo para hindi maapektuhan ang mood mo,
okay jan lang muna, byerz!
para sa isang ate ko jan...
wala lang, gusto ko lang malaman mo na happy ako na naging friend kita, thanks,
happy ako na successful ka sa career mo ngayon, (te malu peram muna ng line ha, hehehehe),
pero siguro mas magiging happy ako kung makikita mo na yung lalaking makakapagpabago ng isip mo,
wag mong isiping okay lang tumanda mag-isa, u-huh! a big no-no,
baket ko nasabi?
just recently kasi, may nakausap akong isang babae, mga 40 years old na siya, late na siya nag-asawa kaya 3 years old pa lang anak niya,
sinabi niya sakin, dati daw, nung hindi pa siya nag-aasawa, madalas niyang sabihin sa mga friends niya na okay lang daw maging single for life, masaya naman daw siya sa ganung status, nagagawa niya lahat ng gusto niya, walang pressure, may pera siya, hindi siya stressed,
pero...
deep inside daw, malungkot ang mag-isa, yung mga sinasabi niyang masaya din naman ang buhay ng single ay front niya lang para hindi siya kaawaan ng lahat, pero malungkot daw talaga,
pag nag-iisa daw siya sa kwarto niya, minsan nag sasalita siya mag isa na parang may kausap siyang asawa (waaaa nakakabaliw ito),
tapos kahit may pera na siya, parang walang napupuntahan kasi nga since single siya gumagastos siya para sa sarili niya, at since sumosobra ang pera niya, natural umaasa sa kanya ang ilang kamag anak niya, pero hindi naman siya madamot, kaya lang daw, mas maganda daw yata kung ang pera niya e napupunta sa sarili niyang pamilya,
pero nung time naman na halos hopeless na siyang makapag-asawa pa, kasi 36 na siya nun eh, bigla naman daw dumating yung lalaking para sa kanya,
in fairness, ang gwapo ng asawa niya ha, at ang bata, grabe gwapo talaga, ang swerte nya pa kasi mahal na mahal siya nun,
alam kong totoo ang sinasabi niya, kasi nakikita ko yun ngayon sa matandang dalaga na kasama ko sa bahay eh, yung landlady ko,
yung landlady ko, kabarkada ng nanay ko, pero kung titingnan mo, parang 10 years ang tanda ng nanay ko kesa sa kanya, well siguro kasi nga sa dami ng problema, tapos mga pasaway pa kaming magkapatid, waheheheheh
yung landlady ko, simula nung natira ako sa kanya, daig pa sa anak ang turing sakin, and im grateful for that, kaya lang, its too much, to the point na nakakairita na,
pero naiintindihan ko naman, kasi siguro since hindi siya nagkaanak, at anak ako ng friend niya, so parang anak na rin ang tingin niya sakin, sabik siya sa anak, and i could say na sabik na sabik siya sa kausap,
to the point na:
minsan kahit natutulog pa ko e gigisingin na ko (punyeta!)
minsan kahit male-late nako e ayaw pang tumigil sa kakakwento (punyeta talaga!)
madalas kahit hindi ko ma-take ang luto niya eh pilit akong hahainan ng napakarami (isa pang punyeta!!!) hindi biro ang magpanggap at sabihing masarap ang luto niya kahit punyeta ang lasa (gwarkkkk)! i'll give my self 10 points for that,
at wala akong ibang role pag magkasama kami kundi maging listener (pakshet naman! sa daldal kong ito ang hirap maging listener ha!)
at halos wala naman siyang ibang kinukwento kundi yung mga past niya, na kesyo andaming nagkakagusto sa kanya, in fairness, maganda naman siya ha, tapos paulit ulit na nakakasawa na at minsan pa paiba iba ng version nyahahahahhahhah
so ano ikaw teh, gusto mo bang matulad sa kanya? ayokong matulad ka sa kanya, kaya alisin mo sa isip mo na okay lang maging single for life kasi hindi talaga okay, okay?
haylabshu teh!
happy ako na successful ka sa career mo ngayon, (te malu peram muna ng line ha, hehehehe),
pero siguro mas magiging happy ako kung makikita mo na yung lalaking makakapagpabago ng isip mo,
wag mong isiping okay lang tumanda mag-isa, u-huh! a big no-no,
baket ko nasabi?
just recently kasi, may nakausap akong isang babae, mga 40 years old na siya, late na siya nag-asawa kaya 3 years old pa lang anak niya,
sinabi niya sakin, dati daw, nung hindi pa siya nag-aasawa, madalas niyang sabihin sa mga friends niya na okay lang daw maging single for life, masaya naman daw siya sa ganung status, nagagawa niya lahat ng gusto niya, walang pressure, may pera siya, hindi siya stressed,
pero...
deep inside daw, malungkot ang mag-isa, yung mga sinasabi niyang masaya din naman ang buhay ng single ay front niya lang para hindi siya kaawaan ng lahat, pero malungkot daw talaga,
pag nag-iisa daw siya sa kwarto niya, minsan nag sasalita siya mag isa na parang may kausap siyang asawa (waaaa nakakabaliw ito),
tapos kahit may pera na siya, parang walang napupuntahan kasi nga since single siya gumagastos siya para sa sarili niya, at since sumosobra ang pera niya, natural umaasa sa kanya ang ilang kamag anak niya, pero hindi naman siya madamot, kaya lang daw, mas maganda daw yata kung ang pera niya e napupunta sa sarili niyang pamilya,
pero nung time naman na halos hopeless na siyang makapag-asawa pa, kasi 36 na siya nun eh, bigla naman daw dumating yung lalaking para sa kanya,
in fairness, ang gwapo ng asawa niya ha, at ang bata, grabe gwapo talaga, ang swerte nya pa kasi mahal na mahal siya nun,
alam kong totoo ang sinasabi niya, kasi nakikita ko yun ngayon sa matandang dalaga na kasama ko sa bahay eh, yung landlady ko,
yung landlady ko, kabarkada ng nanay ko, pero kung titingnan mo, parang 10 years ang tanda ng nanay ko kesa sa kanya, well siguro kasi nga sa dami ng problema, tapos mga pasaway pa kaming magkapatid, waheheheheh
yung landlady ko, simula nung natira ako sa kanya, daig pa sa anak ang turing sakin, and im grateful for that, kaya lang, its too much, to the point na nakakairita na,
pero naiintindihan ko naman, kasi siguro since hindi siya nagkaanak, at anak ako ng friend niya, so parang anak na rin ang tingin niya sakin, sabik siya sa anak, and i could say na sabik na sabik siya sa kausap,
to the point na:
minsan kahit natutulog pa ko e gigisingin na ko (punyeta!)
minsan kahit male-late nako e ayaw pang tumigil sa kakakwento (punyeta talaga!)
madalas kahit hindi ko ma-take ang luto niya eh pilit akong hahainan ng napakarami (isa pang punyeta!!!) hindi biro ang magpanggap at sabihing masarap ang luto niya kahit punyeta ang lasa (gwarkkkk)! i'll give my self 10 points for that,
at wala akong ibang role pag magkasama kami kundi maging listener (pakshet naman! sa daldal kong ito ang hirap maging listener ha!)
at halos wala naman siyang ibang kinukwento kundi yung mga past niya, na kesyo andaming nagkakagusto sa kanya, in fairness, maganda naman siya ha, tapos paulit ulit na nakakasawa na at minsan pa paiba iba ng version nyahahahahhahhah
so ano ikaw teh, gusto mo bang matulad sa kanya? ayokong matulad ka sa kanya, kaya alisin mo sa isip mo na okay lang maging single for life kasi hindi talaga okay, okay?
haylabshu teh!
something for you to think about
just a thought, alam kong hindi na to bago, pero it really caught my attention,
"mabuti pa daw ang durog na tinapay kesa sa bahay na puno ng pagkain pero pinaghaharian ng kaguluhan"
how true! sa totoo lang, aanhin mo ang yaman kung wala kang kapayapaan? aanhin mo ang maraming pera na hinahangad ng maraming tao ngayon kung hindi naman maayos ang pamilya mo? aanhin mo ang maraming pagkain sa bahay mo kung andami mong sakit at halos lahat ng pagkain mo bawal sayo?
sa totoo lang, hindi lahat ng mayaman at maraming pera ay maayos ang buhay, hindi lahat ng professional na mga magulang ay magulang, ano ibig sabihin nun? ibig kong sabihin, hindi lahat ng professionals na magulang ay alam kung pano ang maging magulang,
ang pagiging magulang naman kasi, hindi natututunan sa paaralan, ang ikapagiging mabuting magulang ay matututunan sa biblia, ang totoo niyan, marami na ang naisulat na babasahin kung pano mapapatatag ang pamilya, pero ang pinakamabuting saligan talaga ay ang biblia,
hindi porke naibibigay mo ang mga materyal na pangangailangan ng mga anak mo eh mabuting magulang ka na, hindi dun natatapos ang pagiging magulang,
kaya, hindi lang pala ang requirements sa pag-aasawa ay yung nasa tamang gulang ka na, may matatag na hanap buhay ka, mahal nyo ang isa't isa, hindi lang pala yun, meron pa palang isang pinakamahalaga sa lahat,
wala ka pa rin palang karapatang mag-asawa kung hindi mo pa kayang pangalagaan ang kapakanan ng isang tao,
hay naku ano ba tong pinagsasasabi ko dito bangag na naman ako nyahahahahahah
"mabuti pa daw ang durog na tinapay kesa sa bahay na puno ng pagkain pero pinaghaharian ng kaguluhan"
how true! sa totoo lang, aanhin mo ang yaman kung wala kang kapayapaan? aanhin mo ang maraming pera na hinahangad ng maraming tao ngayon kung hindi naman maayos ang pamilya mo? aanhin mo ang maraming pagkain sa bahay mo kung andami mong sakit at halos lahat ng pagkain mo bawal sayo?
sa totoo lang, hindi lahat ng mayaman at maraming pera ay maayos ang buhay, hindi lahat ng professional na mga magulang ay magulang, ano ibig sabihin nun? ibig kong sabihin, hindi lahat ng professionals na magulang ay alam kung pano ang maging magulang,
ang pagiging magulang naman kasi, hindi natututunan sa paaralan, ang ikapagiging mabuting magulang ay matututunan sa biblia, ang totoo niyan, marami na ang naisulat na babasahin kung pano mapapatatag ang pamilya, pero ang pinakamabuting saligan talaga ay ang biblia,
hindi porke naibibigay mo ang mga materyal na pangangailangan ng mga anak mo eh mabuting magulang ka na, hindi dun natatapos ang pagiging magulang,
kaya, hindi lang pala ang requirements sa pag-aasawa ay yung nasa tamang gulang ka na, may matatag na hanap buhay ka, mahal nyo ang isa't isa, hindi lang pala yun, meron pa palang isang pinakamahalaga sa lahat,
wala ka pa rin palang karapatang mag-asawa kung hindi mo pa kayang pangalagaan ang kapakanan ng isang tao,
hay naku ano ba tong pinagsasasabi ko dito bangag na naman ako nyahahahahahah
maganda, pogi, gwapo, atbp...
maganda/gwapo...
napaka-relative ng terminong ito,
iba iba ang ibig sabihin nito depende sa tao,
sa iba, maaaring maganda/gwapo ka na,
yung kaibigan mo, maaaring sabihing maganda/gwapo ka,
pwede ring sinasabi lang nila to kasi friend ka nila, ayaw ka nilang ma-hurt, whatta friend! nyahahahaha
pwedeng panget ka pagdating sa ibang tao, maaari ding nagsasabi sila ng totoo, nyahahahah
at pwede ring panget ka pagdating sa sarili mong assessment sa sarili mo,
at syempre pwede rin namang diyos/diyosa ka pagkausap mo ang sarili mo sa salamin,
at syempre pa, libre din lang naman ang mangarap davah? nyahahahah
bakit ko naman to naisip na naman davah?
wala lang,
pinagtawanan kasi ako nung isa jan hmp!
sabi niya yung mga type ko daw eh mukhang bisaya,
well, aminado naman ako noh! wenonaman grrrrr!!!!
siya nga eh, ibang iba ang definition niya sa maganda, nyahahahaha
siya nga ang maganda sa kanya, yung maganda ang wallet, nyahahahaha (dapat girbaud, prada, etc.)
may isang officemate din ako, para sa kanya, yung babaeng payat, maputi, maliit, at tsinita, maganda yun para sa kanya,
may isa naman jan, kahit maganda/gwapo na ang isang tao, para sa kanya panget pa rin, dapat daw mga artistahin talaga ang dating para masabi niyang maganda/gwapo ang isang tao,
may isa din naman jan na iisa lang ang definition ng gwapo, si dennis trillo lang, nyahahahaha so pag hindi mo kamukha si dennis trillo, panget ka nyahaahahah
tapos may ilan din jan, para sa kanila, pag kalbo gwapo nyahahahahahahahahahaha
pero mabalik tayo sa akin, nyahahahhaha syempre post ko to noh,
isa lang ibig sabihin ng gwapo sakin, nyahahaahahah
kelangan pa bang imemorize yan? nyahahahahha
so sa inyo, ano at sino ba talaga ang definition ng maganda/gwapo?
follow up question din, gusto niyo ba talaga ng maganda/gwapo?
hehehe =)
napaka-relative ng terminong ito,
iba iba ang ibig sabihin nito depende sa tao,
sa iba, maaaring maganda/gwapo ka na,
yung kaibigan mo, maaaring sabihing maganda/gwapo ka,
pwede ring sinasabi lang nila to kasi friend ka nila, ayaw ka nilang ma-hurt, whatta friend! nyahahahaha
pwedeng panget ka pagdating sa ibang tao, maaari ding nagsasabi sila ng totoo, nyahahahah
at pwede ring panget ka pagdating sa sarili mong assessment sa sarili mo,
at syempre pwede rin namang diyos/diyosa ka pagkausap mo ang sarili mo sa salamin,
at syempre pa, libre din lang naman ang mangarap davah? nyahahahah
bakit ko naman to naisip na naman davah?
wala lang,
pinagtawanan kasi ako nung isa jan hmp!
sabi niya yung mga type ko daw eh mukhang bisaya,
well, aminado naman ako noh! wenonaman grrrrr!!!!
siya nga eh, ibang iba ang definition niya sa maganda, nyahahahaha
siya nga ang maganda sa kanya, yung maganda ang wallet, nyahahahaha (dapat girbaud, prada, etc.)
may isang officemate din ako, para sa kanya, yung babaeng payat, maputi, maliit, at tsinita, maganda yun para sa kanya,
may isa naman jan, kahit maganda/gwapo na ang isang tao, para sa kanya panget pa rin, dapat daw mga artistahin talaga ang dating para masabi niyang maganda/gwapo ang isang tao,
may isa din naman jan na iisa lang ang definition ng gwapo, si dennis trillo lang, nyahahahaha so pag hindi mo kamukha si dennis trillo, panget ka nyahaahahah
tapos may ilan din jan, para sa kanila, pag kalbo gwapo nyahahahahahahahahahaha
pero mabalik tayo sa akin, nyahahahhaha syempre post ko to noh,
isa lang ibig sabihin ng gwapo sakin, nyahahaahahah
kelangan pa bang imemorize yan? nyahahahahha
so sa inyo, ano at sino ba talaga ang definition ng maganda/gwapo?
follow up question din, gusto niyo ba talaga ng maganda/gwapo?
hehehe =)
Subscribe to:
Posts (Atom)